In mijn bijdrage in De IJsselbode schreef ik dat de discussie over het overdekte zwembad Bijbelse trekjes vertoont. Wie niet met/voor mij is, is tegen mij. (Lucas) Volgens de enthousiaste voorstanders zijn maar liefst 2.500 Oudewaternaren voor het bad. Dat zou betekenen dat de overige pakweg 7.500 tegen zijn. Beide kloppen natuurlijk niet, al is het maar omdat de meeste mensen geen idee hebben  wat het kost qua investering en exploitatie en de gevolgen voor andere zaken die gemeenschapsgeld kosten niet kunnen overzien. Of gewoon omdat het hen geen bal interesseert. Lekker plonsen, na ons de zondvloed!

Schraalhans keukenmeester

Het gemeentebestuur weet wel beter: een overdekt zwembad bouwen kost heel veel geld, miljoenen en trekt een zware wissel op de toch al wankele gemeentefinanciën. Het betekent dat er komende jaren nergens geld voor is, of het nu het onderhoud van straten en groen is, parkeervoorzieningen, ondersteuning van kwetsbare stadsgenoten, of de afgesproken huiskamer van de stad. Laat staan voor betaalbare woningen en nieuwe projecten. Het wordt alom schraalhans keukenmeester de komende jaren. Wethouder financiën Lont gaf het in een onbewaakt ogenblik ruiterlijk toe, maar haastte zich zichzelf te corrigeren met het cliché: dat het een keuze is. Die dooddoener werkt altijd, ook bij door rood rijden. Alleen krijg je daarvoor een bon als er een agent in de buurt is.   

De wens is de vader van de gedachte

Kortom Als je eerlijk bent, kan dat overdekte zwembad niet uit, maar ja, als je iets heel erg graag wilt, doe je het toch en verzin je de argumenten erbij. Zoals dat een overdekt zwembad goedkoper is dan een openluchtbad, dat het bestaande bad op instorten staat, opknappen onbetaalbaar is, dat het een overdekt zwembad is of geen bad en dat Oudewaterse vrijwilligers de beste in de wereld zijn. Dat klopt natuurlijk niet – het opknappen en moderniseren van het bestaande bad is veel goedkoper. Om de gedachten te bepalen: het openluchtbad in Montfoort kost de gemeente jaarlijks € 41.000, de rest wordt opgebracht door lokale sponsors.  

Maar als je het maar vaak genoeg herhaalt, ga je het zelf bijna geloven. De wens is de vader van de gedachte. En tegen de tijd dat het uitkomt, zijn de verantwoordelijke bestuurders en volksvertegenwoordigers vertrokken, nou ja behalve de echte plucheklevers misschien. Die moeten  maar hopen dat de meeste Oudewaternaren het tegen die tijd vergeten zijn.

Heel veel op af te dingen

Op het voorliggende plan is heel veel af te dingen, van de financiële onderbouwing, de opgepoetste prognoses tot het borgen van de exploitatie en het omzeilen van de geldende aanbestedingsregels. De bouwkosten van het zwembad liggen immers helemaal niet onder de Europese drempelwaarde voor openbare aanbesteding. En nu maar hopen dat niemand zijn vinger opsteekt en naar de rechter stapt. En SBZO kan zonder sancties op ieder moment het bijltje erbij gooien. Dan zit de gemeente met een niet te exploiteren zwembad in de maag.

Al met al neemt het gemeentebestuur met de bouw van een overdekt zwembad een groot risico met ingrijpende gevolgen voor de inwoners van Oudewater, ook als het meezit. Zie de gevolgen voor de financiële positie en de bestedingsruimte in de komende jaren, basisvoorwaarde voor het behoud van de gemeentelijke zelfstandigheid.

Referendum

Het zou het college sieren om het plan voorzien van volledige en begrijpelijke onderbouwing door middel van een referendum voor te leggen aan de inwoners, zodat zij weten waar zij voor of tegen zijn en we in elk geval met z’n allen in het diepe springen in plaats van dat, 8 van 7 raadsleden, op hun kosten de knoop doorhakken. Participatie staat prominent in alle verkiezingsprogramma’s . Dit is de kans om te laten zien dat u staat voor uw beloften!

Schriftelijke vragen erfpacht zwembad

Vragen ex artikel 34 RvO

 

Op de gemeentelijke informatiepagina in De IJsselbode van 28 december en op de website van de gemeente heeft uw college een ‘bekendmaking omtrent het erfpachtrecht en de exploitatie van een zwemvoorziening te Oudewater’ gepubliceerd. In de bekendmaking meldt u van plan te zijn om, als de gemeenteraad ermee instemt, een partij de mogelijkheid te bieden om een nieuw binnen- en buitenzwembad te realiseren op een stuk grond in de buurt van Toleind te Oudewater.

Aanleiding voor de bekendmaking is de recente uitspraak van de Hoge Raad van 26 november 2021, waaruit volgt dat overheidslichamen bij de verkoop van onroerende zaken gelegenheid moeten bieden aan (potentiële) gegadigden om mee te dingen. Hoewel niet duidelijk is of de uitspraak ook geldt voor gronduitgifte in erfpacht, heeft het college besloten om ter zake de uitgifte van het erfpachtrecht en de exploitatie van de zwemvoorziening een passende mate van openbaarheid te verzekeren teneinde potentiële gegadigden de gelegenheid te bieden om mee te dingen.

 

Vervolgens licht u de selectieprocedure, het tijdschema en de selectiecriteria toe.

Daaruit blijkt onder andere, dat gegadigden uiterlijk op dinsdag 11 januari om 12.00 uur hun interesse kenbaar moeten maken en moeten bevestigen mee te willen dingen naar het erfpachtrecht en de exploitatie van de zwemvoorziening, inclusief toelichting en onderbouwing van hun aanbieding.

 

De bekendmaking roept bij De Wakkere Geelbuik de volgende vragen op:

 

1. Vindt u dat met deze bekendmaking recht gedaan wordt aan het gelijkheidsbeginsel dat strekt tot het bieden van gelijke kansen aan gegadigden?

 

2. Zoals bekend vinden reeds geruime tijd indringende gesprekken en exclusieve onderhandelingen plaats over de bouw en exploitatie van de door de coalitie begeerde zwemvoorziening met één gegadigde. Deze partij heeft haar plannen reeds diverse keren aan de gemeenteraad gepresenteerd op basis van overleg met het college en beleidsadviseurs, en gebruikmakend van allerhande promotiemateriaal, waaronder artist impressions, een enquête onder de inwoners en adhesiebetuigingen van externe adviseurs en ambassadeurs.

- Vindt u dat sprake is van een gelijk speelveld?

 

3. Gegadigden moeten uiterlijk op dinsdag 11 januari hun interesse kenbaar maken en een uitgewerkt planvoorstel indienen.

- Vindt u de gestelde termijn redelijk in relatie tot de opgave en de voorkeursbehandeling van de bekende partij?

- Geldt deze termijn ook voor de bekende gegadigde?

- Zo niet, waarom niet?

- Waarom is geen termijn gesteld die recht doet aan de omvang en complexiteit van de opgave?

- Vanwaar de haast waarmee het gelijkheidsbeginsel niet kan worden gerespecteerd?

 

Gelet op het spoedeisende karakter zien wij uw gemotiveerde antwoorden graag op de kortst mogelijke termijn tegemoet.

 

Wim Knol

De Wakkere Geelbuik, 3 januari 2021

Interpellatie Oranje Bolwerck

 

 

Recent werden we verrast door de publicatie van de vraagprijzen van de 30 koopappartementen in het appartementengebouw op het Oranje Bolwerk. De gemiddelde vraagprijs bedraagt bijna 7 ton! Daarmee is het bouwplan verworden van een welkome uitbreiding van de woningvoorraad voor de vele plaatselijke woningzoekenden tot een goudkust voor welgestelden, naar het voorbeeld van het grotendeels leegstaande Residence Papenhoef. De enige betaalbare appartementen worden op verzoek van de ontwikkelaar tegen kostprijs (?) – als dat al klopt - gekocht door de gemeente en op kosten van de gemeenschap bereikbaar gehouden voor de slechtst bediende doelgroep van starters met een modaal inkomen. Dat wil zeggen bruto € 36.500 per jaar, netto € 2.250 per maand.

De publicatie van de prijzen heeft geleid tot verbazing, verontwaardiging en verwijdering binnen de Oudewaterse gemeenschap. Dat is begrijpelijk. In Oudewater is een schreeuwend tekort aan betaalbare woningen. Op deze locatie, eigendom van de gemeente met een boekwaarde van 0, hadden zonder veel moeite zeker 40 betaalbare woningen kunnen worden gebouwd. Zo’n kans missen terwijl bouwlocaties schaars zijn,  is wat ons betreft een onvergeeflijke bestuurlijke blunder. Temeer omdat het te voorzien was en met voorbedachten rade, oftewel met opzet gebeurd is.

De Wakkere Geelbuik heeft er van meet af aan op aangedrongen om eerst een woningprogramma op te stellen afgestemd op de actuele woningbehoefte. Dus niet 10 betaalbaar, 10 te duur en 30 woeker, maar 40 betaalbaar en 10 duurder. Daarna kan de grond openbaar worden aanbesteed aan een partij die het wil realiseren. De normale gang van zaken, zeg maar. Dus niet onderhands aan de laagste bieder die vervolgens zijn zalige gang kan gaan. En dan achteraf krokodillentranen plengen en stellen dat het college onaangenaam verrast en ontstemd is dat de projectontwikkelaar de hoofdprijzen op Funda zet.

De gelegenheid maakt de dief. Een weldenkend mens telt voor twee, als hij gewaarschuwd is. Zo niet het Oudewaterse college. Dat sluit de oren, brabbelt wat over de residuele grondwaarde – daarover straks meer - en stoot zich hardleers aan de volgende steen. Er moet gebouwd worden, dondert niet wat, als het verkocht wordt, past het in de Woonvisie en komt het tegemoet aan de lokale woningbehoefte, aldus wethouder Duindam.

Daarom, ik zeg het maar vast: zal dit niet de laatste keer zijn dat het hopeloos misgaat. Als deze lookalike van minister Blok op de pluche blijft zitten, gaat het ook op de Westerwal en Statenland weer hopeloos mis. Aan Statenland moeten ook nog eens twee partijen verdienen: de ontwikkelaar en de gemeente, u weet wel voor dat overdekte zwembad. Nog even een paar decennia bij vader en moeder blijven wonen dus, jongelui.

De gang van zaken roept tal van vragen op. Reden waarom De Wakkere Geelbuik deze interpellatie  aangevraagd heeft.  Afhankelijk van de uitkomst van dit debat zullen we daarna zo nodig verzoeken om een raadsonderzoek volgens de Gemeentewet. Artikel 155a en verder.

De interpellatie moet wat ons betreft antwoord geven op drie belangrijke vragen:

hoe heeft het zover kunnen komen?

Wat kunnen we nog doen om bij te sturen? Redden wat er te redden valt.

En hoe voorkomen we dat de geschiedenis zich bij de lopende en nieuwe projecten herhaalt?

 

Naast onze controlerende taak op grond waarvan de verantwoordelijke wethouder ter verantwoording moet worden geroepen en moet worden beoordeeld of hij wel of niet kan aanblijven, is de laatste vraag wat ons betreft de belangrijkste. We moeten koste wat het kost  voorkomen dat deze tragedie zich herhaalt. Dit nooit meer. Zo nodig zullen we daartoe in de volgende vergadering een motie indienen.

 

Maar eerst dit debat.

Ik stel vast dat het college niet erg zijn best gedaan heeft om onze vragen zorgvuldig te beantwoorden.

Een voorbeeld.

Op onze eerste vraag: Op grond van welke overwegingen heeft u afgezien van openbare aanbesteding door middel van een meervoudige uitvraag?

Luidt het antwoord: een openbare aanbesteding is en was niet aan de orde.

Ja duzzz. De vraag is waarom die openbare aanbesteding volgens u niet aan de orde was.

Tektstverklaren voor brugklassers! Waarom was je te laat, jongeman? Ik was niet aanwezig, mijnheer.

 

Op onze vraag welk woningprogramma en welke ruimtelijke kaders en voorwaarden het uitgangspunt vormden voor de ‘gentlemen’s agreement’ antwoordt u: Geen.

Kijk, dat is duidelijke taal. Het bevestigt ons vermoeden dat u zonder enig plan of doel met de ontwikkelaar in zee gegaan bent. In de trant van: Kopen? Ja graag. Wat heeft u er voor over? Zoveel of beter: zo weinig. Woningraat moest immers 6 ton meer op tafel leggen. Nou ja, vooruit dan maar. Omdat u het bent. Deal!

 

Volgens u is de grondprijs bepaald op basis van de wat met een deftig woord heeft: residuele grondwaarde.

Voor wie het niet weet: de residuele grondwaarde wordt berekend door de verwachte marktwaarde van het te realiseren vastgoed te verminderen met de verwachte stichtingskosten.

Dat is op zich een bruikbare methode, ware het niet dat de geconsulteerde makelaars en andere adviseurs om raadselachtige redenen de marktwaarde van het te realiseren vastgoed veel te laag hebben geschat, waardoor een veel te lage grondprijs gehanteerd is.

 

De vraag is thans hoe de meerwaarde van pakweg 8 miljoen euro wordt verdisconteerd met de te laag vastgestelde grondprijs. Een bijbetaling van pakweg 6 ton is op zijn plaats, zou men denken. Maar die mogelijkheid is dan weer met 160.000 euro afgekocht. Hoe dom kan men zijn. Je zou bijna aan voorbedachten rade.

 

Aan het antwoord op onze vraag of de koopappartementen met een koopsom van 7 ton en meer passen in de door de raad vastgestelde Woonvisie refereerde ik al. Als ze verkocht wel, vindt het college en ze dragen ook bij aan de doorstroming volgens hen. Een naïeve aanname. Alsof Oudewaternaren die een appartement van 7 kopen een betaalbare woning achterlaten.

 

Ondanks dat het college volgens eigen zeggen onaangenaam verrast en ontstemd is over de exorbitante vraagprijzen van de appartementen, vindt het college desgevraagd aanpassing niet nodig. Het plan voldoet nog steeds aan de gestelde kaders, stelt B&W. Het kan trouwens ook niet, want de ontwikkelaar heeft de zaak juridisch windvast dichtgetimmerd. In gewoon Nederlands, het college heeft zich rondom in het pak laten naaien. Kortom, de pap is gemorst. Zand erover. Op naar het volgende drama.

 

In het antwoord op de afsluitende vraag ‘Vindt u de gekozen aanpak/procedure voor herhaling vatbaar?’ gloort een sprankje hoop. Nee, dat vindt de wethouder niet. Hij heeft weliswaar geen steek laten vallen, maar zal ter vergadering toelichten hoe hij het in het vervolg wil aanpakken.

Ik ben reuze benieuwd. Vooralsnog vind ik zijn bestuurlijke boetekleedje te aanstootgevend om het als volksvertegenwoordiger aan de Oudewaterse gemeenschap uit te leggen.  

Daarvoor is de schade voor de volkshuisvesting te groot, het bestuurlijke geblunder te ernstig.

 

Dank u wel.

16 december 2021

 

Nieuws: Interpellatiedebat Oranje Bolwerck (de vragen)

 

Aanleiding & doelen

Recent werden we verrast door de publicatie van de vraagprijzen van de 30 koopappartementen in het appartementengebouw op het Oranje Bolwerk. De gemiddelde vraagprijs bedraagt bijna 7 ton! Daarmee is het bouwplan verworden van een welkome uitbreiding van de woningvoorraad voor de vele plaatselijke woningzoekenden tot een goudkust voor welgestelden, naar het voorbeeld van het vrijwel leegstaande Residence Papenhoef. De enige betaalbare appartementen worden op verzoek van de ontwikkelaars tegen kostprijs (?) gekocht door de gemeente en op kosten van de gemeenschap bereikbaar gehouden voor de minst bediende doelgroep van starters met een bescheiden inkomen. De publicatie heeft geleid tot verbazing, verontwaardiging en verwijdering binnen de Oudewaterse gemeenschap. De gang van zaken roept tal van vragen op. Reden waarom De Wakkere Geelbuik zo spoedig mogelijk een interpellatiedebat wil. Afhankelijk van de uitkomst van dit debat zullen we daarna verzoeken om een raadsonderzoek.

Het interpellatiedebat dient de volgende doelen:

- inzicht in de totstandkoming van het plan         (Hoe heeft het zover kunnen komen?)

- inzicht in het plan                                                        (Wat houdt het plan in?)

- inzicht in de status van het plan c.q. de

  bestuurlijke en juridische (on)mogelijkheden

  om bij te sturen                                                            (Wat kunnen we doen?)

 

Ons politieke doel voor de korte termijn is te redden wat er te redden valt. Daarna willen we duidelijke afspraken maken voor de aanpak van de lopende en nieuwe projecten om herhaling te voorkomen.

 

Het verzoek

De plaatselijke volksvertegenwoordiging heeft onvoldoende zicht en grip op de uitvoering van het beleid. Deze situatie staat een goede taakuitvoering (kaders stellen, controleren en vertegenwoordigen) in de weg en schaadt het vertrouwen van de inwoners in en de betrokkenheid bij het gemeentebestuur.

Daarom verzoeken wij tot het houden van een interpellatiedebat zoals bedoeld in artikel 31 van het Reglement van Orde van de raad van de gemeente Oudewater 2021. Deze interpellatie kan plaatsvinden tijdens de raadsvergadering van 16 december a.s.

 

Vragen aan het college

(Over de totstandkoming)

1. Op grond van welke overwegingen heeft u afgezien van openbare aanbesteding door middel van een meervoudige uitvraag bij in aanmerking komende partijen?
2. Op grond van welke overwegingen heeft u gekozen voor onderhandse aanbesteding aan één partij?
3. Welk(e) woningprogramma, ruimtelijke kaders en (rand)voorwaarden vormden het uitgangspunt voor de ‘gentlemen’s agreement’?
4. Hoe is de grondprijs voor de locatie tot stand gekomen?
5. Hoe verklaart u dat deze fors lager uitgevallen is dan de eerder gehanteerde vraagprijs aan Woningraat?
6. Hoe verhoudt de grondprijs zich tot de geraamde opbrengst van de appartementen?
7. Op welke wijze is de wethouder betrokken geweest bij de tostandkoning van de huidige VON-prijzen van de koopappartementen?
8. Kunt u bevestigen dat de in bijlage 8 (raadsstukken 8 februari 2021) vermelde VON-prijzen de basis zijn van de grondprijs van 1,62 mio euro?
9. Welke afspraken/clausules zijn gemaakt over verrekening van de mogelijke meer-/minderopbrengst van het project?
10. Kunt u bevestigen dat de makelaar die de verkoop van de appartementen begeleidt, niet de makelaar is die in het voortraject de VON-prijzen heeft bepaald?

 

(Over het plan)

11. Hoe beoordeelt u de door de ontwikkelaar gepubliceerde koopsommen?
12. Passen koopappartementen met een koopsom van 7 ton en meer volgens u in de gemeentelijke Woonvisie:

- Zo ja, waarom?

13. Voldoet het huidige plan aan de afspraken in de ‘Gentlemen’s agreement’ en de ‘Ontwikkelovereenkomst’?

- Zo ja, op grond van welke afspraken?

- Zo nee, welke afspraken zijn of worden niet of niet geheel nagekomen?

 

(Over de status)

14. Wat is de status van het plan?
15. Acht u aanpassing gewenst?
16. Welke mogelijkheden zijn er om:

- de VON-prijzen van de koopappartementen in overeenstemming te brengen met de lokale woningbehoefte?

- de grondprijs ad. € 1,62 miljoen in overeenstemming te brengen met de opbrengst van het project

(ter toelichting: Volgens de informatie van het college is de grondprijs gebaseerd tegen de door een makelaar geraamde opbrengst van het project. Op basis van de gepubliceerde koopsommen valt de opbrengst van het project circa 40% hoger uit)

17. Bent u bereid stappen te ondernemen om door de gemeenteraad gewenste aanpassingen door te realiseren?

 

18. Hoe beoordeelt u het resultaat van dit woningbouwproject?

- geslaagd (het maximaal haalbare)

- matig

- mislukt   

19. Vindt u de gekozen aanpak voor herhaling vatbaar?

- Zo nee, welke procedure stelt u voor?

 

Feitenrelaas

De interpellant verzoekt het college om voorafgaand aan het debat, uiterlijk op 10 december, een feitenrelaas ter beschikking te stellen aan de raad. Hierin dient in elk geval te worden ingegaan op de voorbereiding van de besluitvorming (procedure met belangrijke beslismomenten), de rol van het college/de wethouder hierin en op welke wijze omgegaan is met de kaders van de raad en de participatie van bewoners.

 

De Wakkere Geelbuik

24 november 2021

  

Schriftelijke vragen Vrouwenbrug

Vragen ex artikel 34 RvO

De gemeenteraad stemde op donderdag 30 september in meerderheid in met een aanvullend krediet van € 275.000 voor de renovatie van de Vrouwenbrug. Daarmee komen de kosten van het opknappen van de weinig gebruikte brug op bijna 5 ton. Verantwoordelijk wethouder Kok verklaarde tijdens de vergadering dat hij pas bij het verschijnen van de raadsinformatiebrief op 7 juli ontdekte, dat het voor de renovatie gereserveerde bedrag ad € 210.000 ontoereikend was. De aanbestedingsprocedure was toen al vrijwel afgerond.

Het college voert in de raadsinformatiebrief van 8 juli drie argumenten aan voor het eigenmachtig, dat wil zeggen zonder goedkeuring vooraf van de raad, aanbesteden van de renovatie: de onveiligheid van de brug voor het wegverkeer en de scheepvaart, de stremming van de brug voor de scheepvaart en de hogere kosten bij uitstel van de aanbesteding. Bij nadere beschouwing blijkt geen van de argumenten steekhoudend. Het wegverkeer maakt gewoon gebruik van de brug, voor de pleziervaart is opening van de brug niet nodig en stijging van de staalprijs had eenvoudig ondervangen kunnen worden door van de inschrijvers te vragen hun aanbieding een bepaalde termijn gestand te doen.

De Wakkere Geelbuik stelt vast dat het college de raad te laat, onvolledig en op onderdelen onjuist geïnformeerd heeft, waardoor de raad de mogelijkheid onthouden is te beslissen over de gewenste aanpak voor het renoveren van de brug. Het CDA heeft de handelwijze van het college bestempeld als ‘onbehoorlijk bestuur’ en de ChristenUnie/SGP heeft een amendement ingediend om de brug als vaste brug uit te voeren, zodat de kosten aanzienlijk worden beperkt.

De gang van zaken is voor De Wakkere Geelbuik aanleiding voor de volgende vragen en verzoeken:

2. Door wie en op welke datum is de wethouder/het college geïnformeerd over de voorziene overschrijding van het begrote budget voor de renovatie van de Vrouwenbrug?
3. Wie heeft de aanbesteding uitgevoerd?

     Ik zie de documenten graag tegemoet (bestek, gemotiveerde aannemerselectie,         offertes, wegingsverslag, gunningsbrief, enz.)

3. Wie heeft de vermelde alternatieven onderzocht?

    Ik zie de documenten graag tegemoet (opdracht en rapportages met afwegingen) 

4. Machinefabriek De Hollandsche IJssel heeft diverse keren direct en indirect aangeboden de volledige renovatie in overleg binnen het in de programmabegroting 2020-2023 gereserveerde krediet (€ 210.000) uit te voeren.

     Hoe bent u met dit aanbod omgegaan? (uitnodiging aanbesteding, verkenning             mogelijkheden om gebruik te maken van dit ‘offer you cannot refuse’ aanbod,             correspondentie, overleg, e.d.)

 

Ik zie de antwoorden graag zo spoedig mogelijk tegemoet.

 

Wim Knol

De Wakkere Geelbuik, 5 oktober 2021

De Vrouwenbrug: onbehoorlijk bestuur!

 

 

Tekenen bij het kruisje, zo kan het raadsvoorstel voor het beschikbaar stellen van 275.00 euro extra voor de renovatie van de Vrouwenbrug bovenop de 210.000 die in de meerjarenbegroting gereserveerd is, getypeerd worden. Immers, de opdracht is al verstrekt door het college. Het college heeft zelfs niet de moeite genomen om een ontbindende voorwaarde of een voorbehoud op te nemen in het gunningscontract met de aannemer op te nemen. Daarmee wordt het budgetrecht van de raad aan de spreekwoordelijke genegeerd en de raad geschoffeerd. Het doet denken aan het kopen van huis zonder dat de financiering door de bank rond is.

Het maakt deze bespreking tot mosterd na de maaltijd, een achterhoedegevecht met bekende afloop: het goedpraten van de onbehoorlijke handelwijze van het college en de wethouder. We kennen onze pappenheimers.

Gelet op de grote financiële consequenties, mijn zorgplicht voor de belangen van de gemeenschap en de stille hoop om het risico op recidive te voorkomen, waag ik me desondanks aan een korte reconstructie.

 

Al lang bekend

Dat de Vrouwenbrug in slechte staat verkeert is al heel lang bekend. De brug wordt weliswaar niet intensief weinig gebruikt, maar ook slecht onderhouden. Net als de Hoenkoopsebrug, de volgende tijdbom. Vandaar de welig tierende corrosie. Anders dan de wethouder stelt is het college er dan ook niet door verrast. En zo wel, dan hebben de dagelijks bestuurders zitten slapen. Ook de forse meerkosten voor de renovatie komen niet onverwacht, maar waren eind vorig jaar al bekend bij verschijnen van het inspectierapport van Movares. De suggestie van wethouder Kok dat het college de raad direct geïnformeerd heeft toen de overschrijding bekend werd is dus onjuist.

In werkelijkheid werd de raad pas meer dan een half jaar later geïnformeerd over de tegenvaller, om precies te zijn op 6 juli vlak voor het zomerreces,  door wethouder Lont. Naast de financiële tegenvaller kondigde de wethouder van dienst de daags erop verspreide raadsinformatiebrief aan, plus de aanstaande afronding van de aanbestedingsprocedure. Ze waren maar vast begonnen. Als de raad nog iets kwijt wilde hoorde het college het wel. Fijne vakantie! Over zorgvuldigheid gesproken.

In de raadsinformatiebrief voert het college drie redenen aan voor het starten van de aanbestedingsprocedure zonder de onderzochte alternatieven aan de raad voor te leggen:

- de veiligheid van de gebruikers van de brug, wegverkeer en recreatievaart;

- de stremming van de brug voor de recreatievaart

- de hogere kosten van de aanbesteding bij uitstel als gevolg van de staalprijs.

 

Bij nadere beschouwing blijkt geen van de argumenten steekhoudend:

Het wegverkeer maakt nog steeds gebruik van de brug en voor de recreatievaart is openen van de brug niet nodig. Navraag bij de ‘brugwachter’ leert dat de brug afgelopen seizoen niet één keer geopend is. Logisch, want de sloepen die gebruik maken van de route kunnen er gewoon onderdoor. De stijging van de staalprijs is een gelegenheidsargument.  

Dus verzocht De Wakkere Geelbuik naar aanleiding van de informatiebrief het college met klem de aanbestedingprocedure op te schorten, zodat de gemeenteraad alsnog bij de afweging van de alternatieven kan worden betrokken. Wethouder Kok wees het verzoek met een tweeregeling mailtje en ongemotiveerd af. Fatsoen moet je doen, nietwaar?

 

Sloepenroute

Medio september dienden ook de coalitiefracties technische vragen in. In de beantwoording stelt het college dat naast renovatie ook andere alternatieven onderzocht zijn, waaronder een vaste brug, maar dat deze varianten tonnen duurder zijn. Duurder dan wat? Dan de vijf ton die nu uitgegeven wordt? Volgens de deskundigen is het vernieuwen van het brugdek op de bestaande fundatie toch echt heel veel goedkoper!

Daarnaast voert het college uit het niets een nieuw argument aan: het beleidsuitgangspunt van het in stand houden van de sloepenroute, waarvoor een doorvaarthoogte van 2.00 mtr noodzakelijk is. Plus de eis van vaarwegbeheerder HDSR om deze te bieden.

Beide beweringen zijn feitelijk onjuist. Voor sloepenroutes wordt gestreefd (?) naar een doorvaarthoogte van 1,50 mtr.  Deze is er sowieso niet op de route. Of komt u binnenkort met een voorstel om ook de sluisbrug (kruiphoogte 1.30m)  beweegbaar te maken? En met een plan voor de aanleg van fatsoenlijk aanmeervoorzieningen?  Haal dan meteen de bouwbrug weg die al heel lang  over de haven ligt ter hoogte van het oude postkantoor. 

Navraag bij HDSR leert dat van een zorgplicht geen sprake is, hooguit van een wens van het waterschap.  Meebetalen aan het vervullen van deze wens doet het waterschap sowieso niet.

Waarop de zorgen van de watersportvereniging, de sloepvaarders uit Woerden, ja zelfs de Stichting Oude Hollandsche Waterlinie gebaseerd zijn, is me een raadsel. Ook met een vaste Vrouwen blijft het rondje Oudewater gewoon mogelijk. Beweegbaar kan ook, maar dan bij voorkeur door de bestaande brug grondig te laten opknappen door de plaatselijke bouwer, desnoods via een gentlemen’s agreement. Dat scheelt pas echt kosten. Maar dat schijnt een brug te ver te zijn.

Alles overziend stel ik vast dat het college de gemeenteraad te laat, onvolledig en onjuist geïnformeerd heeft, waardoor de raad de mogelijkheid onthouden is om mee te denken, te praten en beslissen over de renovatie van de Vrouwenbrug.

 

Wat ons betreft gebeurt dat alsnog

Zorgplicht

 

Begin juli verraste of beter overviel het college de gemeenteraad met het nieuws, dat de Vrouwenbrug op stel en sprong gerenoveerd moet worden. Dat de brug slecht is, is al heel lang bekend. Bij nader inzien bleek de staat van de oeververbinding echter nog deplorabeler dan gedacht, onder andere door een eenzijdige aanrijding in de categorie: dader op het kerkhof. Of te veel gedoe om hem op te sporen.

De kosten van het door een extern adviesbureau opgestelde herstelplan bedragen volgens opgave van de deskundigen minimaal 5 ton, meer dan het dubbele dan begroot. Voor de extra greep in de reserves heeft het college toestemming nodig van de gemeenteraad. Maar daar heeft het college, eigenwijs als altijd,  geen trek in. Dus verzonnen de dagelijks bestuurders een list: eerst doen, dan pas toestemming vragen. Tekenen bij het kruisje.

Om de bestuurlijke ongehoorzaamheid te billijken, beroept het college zich op zijn ‘zorgplicht voor de openbare ruimte.’ Want de brug is gevaarlijk voor het wegverkeer en de scheepvaart, niet meer te openen en de staalprijs rijst de pan uit. Op het eerste gezicht stuk voor stuk goeie redenen voor de haast. Maar bij nader inzien je reinste gelegenheidskletskoek. De brug levert helemaal geen gevaar op voor het verkeer en zo wel, waarom is de brug dan niet afgesloten? Voor de recreatievaart hoeft de brug niet open; alle sloepen die onder de vaste bruggen in Oudewater door kunnen, kunnen ook onder de Vrouwenbrug door. En de stijgende staalprijs…? Wordt daarom het dringend noodzakelijke onderhoud aan de Hoenkoopse brug jaar op jaar uitgesteld? Of valt die drukke verkeersbrug die wel vaak open moet buiten de gemeentelijke zorgplicht?

Kortom, alle tijd om in alle rust en in overleg met de raad de beste en voordeligste oplossing te kiezen. Al was het maar omdat daarmee tonnen gemeenschapsgeld hadden kunnen worden bespaard. Machinefabriek De Hollandsche IJssel, de bouwer van de brug, heeft aangeboden om de brug voor max 2 ton weer tip top in orde te maken. Daarop te wijzen beschouw ik als volksvertegenwoordiger als mijn zorgplicht.

 

31 augustus 2021

Vragen renovatie Vrouwenbrug

De Vrouwenbrug verkeert als gevolg van jarenlang achterstallig onderhoud, overbelasting door zwaar (landbouw) verkeer en een recente aanrijding in deplorabele toestand. Volgens technisch onderzoek kost herstel € 485.000. In de Programmabegroting 2020-2023 is voor de renovatie van de brug € 210.000 gereserveerd.  Voor de meerkosten ad € 195.000 is een raadsbesluit nodig. Het college wil daar gelet op de urgentie van renovatie en zijn zorgplicht niet op wachten en heeft besloten de aanbestedingsprocedure door te zetten. Deze handelwijze is voor De Wakkere Geelbuik aanleiding voor de volgende vragen en het volgende dringende verzoek:

1. Waaruit bestaat de zorgplicht en de urgentie/haast van de renovatie van de brug?

De brug wordt slechts zeer beperkt gebruikt door de recreatievaart en vormt in gesloten toestand geen gevaar voor de passanten, evenmin voor het in de buurt toegestane verkeer. Daarbij komt dat de brug ook bij versnelde uitvoering van de werkzaamheden dit vaarseizoen niet meer gebruikt zal kunnen worden. Het ligt dat ook voor de hand om de werkzaamheden buiten het vaarseizoen uit te voeren en de brug tot nader order buiten gebruik te (blijven) stellen.

 

2. Hoe en door welke partij(en) is het technisch onderzoek uitgevoerd en welke zijn de bevindingen?

Ik zie het onderzoeksrapport graag tegemoet.

 

3. Is u bekend dat Machinefabriek De Hollandsche IJssel, de ontwerper en bouwer van de brug, ook een technische inspectie uitgevoerd heeft?

 

4. Zijn de bevindingen van deze inspectie en het bijbehorende advies bij u bekend?

Machinefabriek De Hollandsche IJssel is desgevraagd bereid en in staat de volledige renovatie binnen het in de programmabegroting 2020-2023 gereserveerde krediet (€ 210.000) uit te voeren.

 

Verzoek

Ik verzoek u dringend om de aanbestedingsprocedure op te schorten en de gebruikelijke besluitvormingsprocedure te doorlopen.

 

Ik zie de antwoorden graag binnen de gebruikelijke termijn en uw reactie op het verzoek per omgaande tegemoet.

 

Wim Knol

De Wakkere Geelbuik, 30 juli 2021

Persplicht

't Is weer zover: Trudies modderemmertje is vol en wordt uitgestort over het raadslid van De Wakkere Geelbuik. Niet op reageren Lena, adviseren vrienden en bekenden met Wim Sonneveld. Het is de moeite niet waard. Redeloze haatcampagnes als deze, zoals een plaatsgenoot het op social media noemde, laten zich niet stoppen met feiten en argumenten. Inhoudelijk raakt de column kant noch wal. Maar bij gebrek aan goede berichtgeving is dat voor de geïnteresseerde lezer, mocht die er zijn, lastig te controleren.

Daar wringt wat mij betreft de schoen het ergst. Persvrijheid is een groot goed. Om scheldpartijen als die van Trudie op de juiste waarde te kunnen schatten zou er naast persvrijheid ook persplicht moeten zijn.  Als gezegd, Oudewaternaren die het gemeentebestuur willen volgen, hebben geen enkele betrouwbare nieuwsbron. De regionale pers is hopeloos verschraald, De IJsselbode verworden tot een rancuneus riool en de gemeentelijke informatiepagina een ongegeneerde reclamespot van het college van B&W. De doorzetters zijn aangewezen op het bijwonen of, in tijden van corona, beluisteren van de raads- en foravergaderingen - ook geen pretje.

 

Het ontbreken van goede, dat wil zeggen neutrale, volledige en tijdige, nieuwsvoorziening veroorzaakt een diepe kloof tussen burger en bestuur, leidt tot apathie en afkeer en opent de deuren voor populisme. Kortom, goede berichtgeving is een voorwaarde voor inzicht, overzicht en uitzicht!

 

Wim Knol

17 juni 2021

Zwaar verkeer landelijk gebied

RAADSINFORMATIEBRIEF met beantwoording artikel 32 vragen

Van                                                                                                                                                  college van burgemeester en wethouders

Portefeuillehouder                                                                                                                    Bob Duindam

Portefeuille                                                                                                                                  Ruimtelijke ordening en Volkshuisvesting, inclusief implementatie Omgevingswet

Onderwerp

Beantwoording Schriftelijke vragen art. 32 RvO van De Wakkere Geelbuik inzake Vergunning pluimveebedrijf in Hekendorp

Beantwoording van de vragen

Vraag 1:

Bent u bereid een maatschappelijke discussie over het (toekomstig) gebruik van het landelijk gebied van de gemeente Oudewater te organiseren? Zo ja, op welke termijn en onder welke voorwaarden wilt u dit doen? Zo nee, wat is de reden waarom u hier niet toe bereid bent?

 

Antwoord:

Ja. De maatschappelijke discussie over het gebruik van het landelijk gebied zal aan de orde komen in de Omgevingsvisie Oudewater. In mei zal het participatietraject hierover starten. 

 

Vraag 2:

Graag een overzicht van het aantal transportbewegingen naar en van Pluimveebedrijf Wiltenburg en van de aslasten van de betrokken vrachtwagens. 

 

Antwoord:

Wij hebben 2 kentekens ontheffing gegeven. Wij houden niet bij hoeveel transportbewegingen er wekelijks zijn naar een bedrijf. De aslasten die wij in de ontheffing hebben meegegeven zijn: De asdruk mag niet meer dan 8 ton zijn. 

 

Vraag 3:

Graag een overzicht van de transportbedrijven met ontheffing voor het berijden van de Hekendorpse buurt. 

 

Antwoord:

Op dit moment hebben wij een ontheffing verleend aan Pluimbedrijf Wiltenburg voor de Hekendorpse Buurt en op zijn bedrijf hebben wij 2 kentekens ontheffing gegeven. Er zijn voor de rest geen ontheffingen verleend voor de Hekendorpse Buurt. 

Juni 201

Bewoners Utrechtse straatweg in de kou

RAADSINFORMATIEBRIEF met beantwoording artikel 32 vragen

Van                                                                                                                                                college van burgemeester en wethouders

Portefeuillehouder                                                                                                                     Walther Kok

Portefeuille                                                                                                                                  Verkeer, openbaar vervoer, waterwegen

Onderwerp

Beantwoording Schriftelijke vragen art. 32 RvO van De Wakkere Geelbuik inzake Verkeersveiligheid Utrechtsestraatweg

Beantwoording van de vragen

Enige tijd terug vroegen twee bewoonsters van de Utrechtse straatweg in het forum aandacht voor de verkeersonveiligheid op de Utrechtse straatweg in de bebouwde kom van Oudewater. De verkeersdrukte, te hard rijdende automobilisten en de onoverzichtelijke inrichting van het fiets-/voetpad maken met name oversteken door fietsers en voetgangers tot een hachelijke onderneming. Het college zegde toe de problematiek onder de loep te zullen nemen. Op verzoek van de bewoonsters heeft ook de provincie Utrecht, als wegbeheerder, de problematiek bekeken. Gedeelde conclusie is dat er, behoudens het mogelijk aanpassen van de bebording, niets aan de situatie gedaan kan worden of beter: hoeft te worden. De weg voldoet immers aan de eisen van een zogeheten Gebiedsontsluitingsweg-50 (GOW-50), waardoor de formele plicht tot maatregelen ontbreekt. En dus lijkt een veilige oversteek er niet in te zitten.

 

Sinds kort is bekend , dat het weggedeelte op de schop gaat voor groot onderhoud. Dat is uiteraard het aangewezen moment om de oversteekproblematiek aan te pakken. Om zicht en grip te krijgen op de gewenste vervolgstappen, ontvang ik graag antwoord op de volgende vragen:

 

1. Bent u het met ons eens, dat de oversteekbaarheid van de Utrechtse straatweg binnen de bebouwde komen ernstig te wensen overlaat?

 

Antwoord: Ja 

 

2. Zo ja, vindt u dat maatregelen om de veiligheid te verbeteren noodzakelijk zijn?

 

Antwoord: Ja 

 

3. Zo ja, welke maatregelen onderzoekt u en/of bereidt u voor?

 

Antwoord: De provincie is wegbeheerder, dus het is zaak haar te bewegen tot maatregelen. Ambtelijk is er overleg om te verkennen welke opties mogelijk zijn en ook bestuurlijk is er contact. 

 

4. Op welke termijn wilt u deze maatregelen uitvoeren?

 

Antwoord: Als het aan ons ligt zo snel mogelijk natuurlijk. De provincie heeft aangegeven dat tijdens het groot onderhoud van dit jaar geen ingrijpende reconstructie meer zal plaatsvinden en daarmee ook geen grote aanpassingen aan het wegprofiel. Maar desondanks gaat de verkenning naar mogelijkheden door. 

 

5. Bent u bereid de kosten van deze maatregelen voor rekening van de gemeente te nemen, als de provincie Utrecht, de wegbeheerder, deze op grond van de wettelijke richtlijnen voor een GOW-50 weg niet wil betalen?

 

Antwoord: Nee in deze fase verkennen we met de provincie de mogelijkheden. Het is nu niet aan de orde onze geldbuidel te trekken. 

 

Mei 2021

Nieuwe woningbouwlocatie Hekendorp?

Aanleiding

Recent deelde wethouder Duindam mee, dat er zicht is op een nieuwe bouwlocatie in Hekendorp. De eigenaar zou bereid zijn om de gronden, gelegen tussen de Enkele Wiericke en de huidige bebouwing, te verkopen. Het perceel biedt volgens de wethouder plaats voor circa 50 woningen.

De provincie Utrecht zou reeds medewerking aan deze dorpsuitleg buiten de rode contour hebben toegezegd. Volgens wethouder Duindam verdient de eigenaar alle lof vanwege zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid. De Hekendorp zijn niet onverdeeld enthousiast over het plan. Het Dorpsplatform voelt zich gepasseerd en wil betrokken worden bij de ontwikkeling van het dorp, zoals afgesproken in de op uitnodiging van het gemeentebestuur opgestelde dorpsvisie.

De gang van zaken is voor de Wakkere Geelbuik aanleiding voor de volgende vragen:

 

1. Wie heeft het initiatief genomen voor het onderzoek naar deze locatie voor woningbouw?

 

2. Vindt het college deze locatie geschikt als uitleglocatie voor het dorp en zo ja, waarom?

 

3. Zijn er ook andere mogelijke uitbreidingslocaties onderzocht?

- zo ja, met welke uitkomsten?

- zo nee, waarom niet?

 

4. Waarom heeft het college niet overlegd met het Dorpsplatform over deze mogelijke ontwikkeling?

 

5. Waarom heeft het college de gemeenteraad als kaderstellend orgaan niet geïnformeerd en gepolst over deze ontwikkeling, alvorens in overleg te treden met de provincie Utrecht?

 

Ik zie uw antwoorden graag binnen de gestelde termijn tegemoet.

Met vriendelijke groet,

Wim Knol

De Wakkere Geelbuik

24 mei 201

 

Gelijke monniken gelijke kappen?

 

 

Politici maken zich regelmatig ernstig zorgen over de slechte reputatie van de politiek. Met reden,  want door de vele blunders en affaires hebben veel burgers weinig vertrouwen in de overheid. Of het nu gaat om het vergoeden van aardbevingsschade, het criminaliseren van burgers die gebruik maken van een toeslagenregeling of om het vaccineren tegen COVID-19, er gaat steevast van alles mis.

 

Alsof dat al niet erg genoeg is, grossiert de overheid als het uitkomt en aan de kaak gesteld wordt in verzwijgen, ontkennen, afschuiven en doofpotten. Het leverde de premier - u weet wel de bedenker van de smoes die alle smoezen overbodig maakt: ‘daar heb ik geen actieve herinnering aan’ – zelfs een naar hem genoemde doctrine op, de Rutte-doctrine. Kenmerkende principes van deze dwaalleer zijn: maak geen verslag, maak zoek, vertraag, schuif af en lak weg!  Het zegt veel over de Nederlandse volksaard, dat deze mijnheer nog altijd op handen gedragen wordt en gewoon weer lijsttrekker van zijn partij is. Maar dat terzijde.

 

De overheid wil graag het vertrouwen van de burger terugwinnen dus. In het zicht van de verkiezingen hebben de politici de mond vol van transparantie, zorgvuldigheid en integriteit. Het zijn mooie woorden, maar in de praktijk komt er helaas nog steeds bitter weinig van terecht. Ook in Oudewater niet.  Zo verklaarde het college van B&W onlangs het raadsvoorstel over het bouwplan Oranje Bolwerck en alle bijbehorende contracten, uit het niets geheim. Waarom is volstrekt onduidelijk; het college wil het project immers onderhands gunnen aan één ontwikkelaar. Van ‘concurrentiegevoeligheid’, doorgaans de reden voor geheimhouding, is immers geen sprake.

 

Maar ondanks de bezwaren van de fractievoorzitters van de oppositie – de collega’s van de coalitiepartijen steunden zoals gebruikelijk ‘hun’ college blind – hield het college voet bij stuk.  

Waarop De Wakkere Geelbuik de pers zocht met een vlammend protest tegen deze onnodige en ongewenste geheimhouding. Alvorens het persbericht te verspreiden, legde de fractieleider, door schade en schande wijs geworden, het persbericht voor aan een jurist om niet in de fout te gaan. Voor je het weet heb je een aangifte aan je broek. En dat is geen pretje, want schending van geheimhouding is een misdrijf volgens artikel 271 van het Wetboek van strafrecht, bij overtreding waarvan aangifte zal worden gedaan. Het artikel luidt:

Hij die enig geheim waarvan hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat hij uit hoofde van ambt, beroep of wettelijk voorschrift dan wel van vroeger ambt of beroep verplicht is het te bewaren, opzettelijk schendt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de vierde categorie.

 

Geen onschuldig niemendalletje dus die geheimhouding dat met excuses of een bescheiden boete kan worden afgedaan, maar een misdrijf met grote gevolgen.

Niet voor niets wees voorzitter Van den Hoogen de aanwezige leden aan het eind van de geheime forumvergadering op de gevolgen van het uit de school klappen: gevangenisstraf of een geldboete in categorie 4 oftewel tot wel € 20.000.  

 

Het weerhield de wethouder er niet van om nog vóór de besloten vergadering diverse keren uit de school te klappen, zowel in de krant als voor de microfoon van Midland FM.

 

Uiteraard hebben De Wakkere Geelbuik en andere politici de wethouder en het college hierop aangesproken en om opheldering gevraagd. Komende donderdag moet de wethouder zich tijdens de openbare digitale raadsvergadering voor de schendingen van de geheimhouding verantwoorden.

 

Dan zal blijken hoe serieus de gemeenteraad de rechtsstaat neemt, meer in het bijzonder het beginsel dat niet alleen de onderdaan of burger, maar ook de staat en overheid aan het recht onderworpen zijn. Anders gezegd, gaat de volksvertegenwoordiging uit van gelijke monniken, gelijke kappen of kiest de raad (in meerderheid) om politieke redenen voor de mantel der liefde om het misdrijf te bedekken en de wethouder een vrije aftocht te bieden?

 

In het laatste geval kan de plaatselijke overheid het begeerde herstel van vertrouwen van de burger in de overheid wel vergeten, dunkt.

Vooruitlopend op het debat heeft het college voorgesteld om de geheimhouding op te heffen.

Berouw komt na de zonde.

 

Wim Knol

31 januari 2021

Woonvisie Oudewater, ouwe wijn in ouwe zak

 

Bij het lezen van de Woonvisie voor de periode 2020 - 2025 kwam als vanzelf de beroemde uitspraak van Jan Schaefer naar boven, als maagzuur na te vet eten.        "In gelul kun je niet wonen", sprak Schaefer als staatssecretaris van stadsvernieuwing in de zeventiger jaren in de Tweede Kamer. Het presidium vond zijn uitspraak te ver gaan. Daarom werd het in de handelingen vervangen door 'In geouwehoer kun je niet wonen.' De uitspraak is vijftig jaar na datum onverminderd actueel. Maar intussen wel een beetje sleets. Daarom roep ik graag een andere bekende uitspraak van hem in herinnering:  ‘Is dit beleid of is hierover nagedacht?”

Na de Woonvisie twee keer gelezen te hebben – ik lijk wel gek – streep ik de laatstgenoemde mogelijkheid door. Ik kan me niet voorstellen dat over dit rapport nagedacht is. Er staat werkelijk niets nieuws in, laat staan een visie. Het is vooral een opsomming van wat we al lang wisten. Met veel woorden wordt de ene open deur na de ander geopend, de showroom van Bruynzeel is er niets bij.

Open deurengalerij

Dat Oudewater vergrijst bijvoorbeeld. Tja, dat doen alle gemeenten, Oudewater zelfs iets minder dan veel andere gemeenten. Niets bijzonders. Vergrijzing uitsluitend als probleem opvoeren getuigt bovendien van weinig respect voor onze oudere stadsgenoten.

Of dat er te weinig betaalbare woningen zijn voor starters en mensen met een bescheiden inkomen. Nog zo’n open deur. Doe er dan iets aan!

Daarnaast bevat de nota vooral verklaringen en excuses voor de falende aanpak van de lokale woningnood van de zittende coalitie: te weinig bouwlocaties, een te strak keurslijf van het provinciebestuur, ontwikkelaars die hun eigen portemonnee belangrijker vinden dan de woningnood van hun stadsgenoten, huisjesmelkers en een woningbouwcorporatie die alleen maar op de winkel past. Kortom, ’t is allemaal de schuld van anderen en de omstandigheden. De klassieke slachtofferrol!

Vage voornemens

De eigen verantwoordelijkheid is ver te zoeken in de nota, iets van een visie eveneens, concrete oplossingen ook. Het blijft bij wat obligate zinnen over het stimuleren van de doorstroming, het versnellen van woningbouwprojecten en verruiming van de rode contour. Het bevorderen van die doorstroming is nog nooit gelukt. Het aanstellen van een doorstroomconsulent of coach gaat zeker niet helpen. Dat is vergelijkbaar met een verkeersregelaar die doorrijden roept tegen automobilisten die in de file staan.

Het versnellen van woningbouwprojecten? Heb ik iets gemist?

Oprekken van de rode contour? Ik begrijp het provinciebestuur wel. Eerst die binnenstedelijk locaties meer eens fatsoenlijk ontwikkelen, alvorens de weilanden vol te bouwen. Door die vermaledijde regionale huisvestingsverordening levert het voor Oudewaterse woningzoekenden bovendien bitter weinig op. De meeste woningen zijn voor mensen van elders.

Kortom, visie is ver te zoeken in deze zielloze heruitgave, laat staan concrete stappen en creativiteit om iets aan de woningnood te doen.

Hoe dan wel? 

Om niet het verwijt te krijgen dat ik alleen maar kritiek heb en niet aangeef hoe het dan wel moet enkele suggesties:

1. Neem zelf regie in plaats van alle projecten over de schutting te gooien en over te laten aan projectontwikkelaars, gelukzoekers en Woningraat-, rede- en reddeloos. Niet zij maar de gemeenteraad moet het woningprogramma bepalen en de  uitvoerende partijen kiezen. Niet andersom!
2. Sluit aan bij het verzet tegen de regionale volkshuisvestingsverordening en stel een eigen verordening op die aansluit op de Oudewaterse woningbehoefte
3. Maak per direct een eind aan de lokale huisjesmelkerij, bij voorkeur met terugwerkende kracht. Door het invoeren van een zelfbewoningsplicht, het tegengaan van woningsplitsing. Eigenlijk is het al te laat nu half Oudewater al in eigendom is van een handvol beleggers, maar laten we redden wat er te redden valt.
4. Ga actief op zoek naar creatieve oplossingen: (zelf)bouwcollectieven, groepswonen, wonen in vrijkomende bedrijfsgebouwen (De pandemie biedt ook kansen!), enz.

En de Woonvisie? Ik besluit met een aan Einstein toegeschreven citaat. ”Waanzin is steeds hetzelfde doen en een andere uitkomst verwachten. Wat mij betreft kan deze nota linea recta de la in, op de stapel eerdere versies die ook helemaal niets opgeleverd hebben.

 

Oktober 2020

Toelichting motie verkoopvoorwaarde Abrona

 

Abrona is een organisatie met twee gezichten. Voor de buitenwereld houdt het bestuur de schone schijn op van een warme gemeenschap met een ideële missie:

ontmoeting tussen mensen,

respect voor het unieke individu,

mogelijkheden voor ontplooiing,

De missie is uitgewerkt in aansprekende kernwaarden als weergave van cultuur en gedrag:

 - ik ben betrokken en doe er alles aan om de cliënt te begeleiden in een zo volwaardig mogelijke plaats in de samenleving.

-  Ik draag in mijn werk verantwoordelijkheid om de cliënt en zijn familie zo goed mogelijk hulp te bieden.

- ik ga eerlijk en respectvol om met anderen en met mijzelf.

 

Aan de bestuurstafel achter de gesloten deuren van het hoofdkantoor in Huis ter Heide daarentegen gelden de harde wetten van berekende managers. Zij houden zich aan de wet, maar verder draait alles om geld, macht en status.

De keuringsdienst van kernwaarden zou er wel raad mee weten.

Aan openheid heeft het bestuur een broertje dood. Beleidsplannen zijn niet openbaar, ook niet als de uitvoering ervan ten koste gaat van de cliënten, hun familie en de medewerkers.

Communiceren staat in het idioom van het bestuur van Abrona voor éénrichtingsverkeer in plaats van voor gesprek. Of, zoals Piket zegt:  Ik ga graag met u in gesprek, maar mijn conclusie staat al vast. Mijn vroegere baas typeerde dergelijke mensen als:

Het heb geen oren!  

Samenwerken komt in het vocabulaire van de bestuurders van Abrona al helemaal niet voor. Liever past men de overvaltactiek toe, zo nodig gecombineerd met loze beloften om geschokte burgers begaan met het lot van de gedupeerden en argeloze bestuurders met een kluitje in het riet te sturen totdat de buit binnen is.   

Gevolg van dit het besturen met de botte bijl is dat een groep van 30 gelukkige cliënten en medewerkers hun vormende en dankbare werkkring op brute wijze ontnomen is. Dat terwijl een ervaren zorgondernemer klaar staat om het hotel-restaurant met alles erop en eraan voort te zetten. Maar daar wil het bestuur van Abrona ondanks de verklaarde voorkeur voor het behoud van de sociaal-maatschappelijke functie, niet aan. Het gaat volgens Piket om de balans. In gewoon Nederlands: eerst de maximale opbrengst, dan het geld, en ten slotte misschien iets sociaals, als het niet ten koste gaat van de pecunia tenminste. Kortom, het eigen huishoudboekje is veel belangrijker dan het welzijn van mensen.

Dat is en blijft onbestaanbaar!

Stille diplomatie, meebewegen en goede gesprekken, zoals het college voorstaat, hebben tot op heden geen enkel positief effect gehad op de rigide financieel gedreven aanpak van de zorgorganisatie. Vandaar deze motie met de expliciete opdracht aan het college om er alsnog voor te zorgen dat het behoud van de GZ-functie van Abrona leidend is bij de verkoop van het hotel-restaurant.

Mocht het bestuur van Abrona volharden in zijn inhaligheid, dan is wat De Wakkere Geelbuik betreft de zorgorganisatie niet langer welkom in Oudewater. Wij zullen andere gemeenten in het werkgebied van de organisatie oproepen dit voorbeeld te volgen.

Daarnaast zullen we de handelwijze aanhangig maken bij de toezichthouders in de zorg en aan de kaak stellen in landelijke media. Wie niet horen wil, moet voelen!

Tot slot een enkel woord vanuit de controlerende rol van de raad.  De verkoopadvertentie voor het hotel-restaurant doet voorkomen dat de gemeente Oudewater een onafhankelijke consulterende rol zal vervullen tijdens de verkoopprocedure om de lokale belangen te behartigen. Ons is daarvan niets bekend. Ik hoor graag van de wethouder of en zo ja welke afspraken met wie en wanneer zijn gemaakt.

 

juli 2020

 

Kantoor Populierenweg

En weer lag de waarheid aan diggelen en stond de wereld op zijn kop.

De kwestie Populierenweg in een notendop. Industrieterrein Tappersheul is bestemd, het woord zegt het al,  voor productiebedrijven, niet voor kantoren dus. Niets mee te maken, vond de wethouder en verleende via de zogeheten kruimelregeling toch bouwvergunning voor de bouw van een groot kantoor. De buren maakten bezwaar in verband met dreigende parkeeroverlast, beperking van hun bedrijfsvoering en precedentwerking.  De gemeentelijke bezwarencommissie stelde hen in het gelijk en prikte het trucje van de wethouder door. De wethouder negeerde het advies en de aanvrager kocht één bezwaarde af of om – kwestie van smaak. Eén buurman hield zijn rug recht en stapje naar de voorzieningenrechter. Deze deelde de mening van de bezwarencommissie. Stoppen en opnieuw beginnen, zou men denken. Maar nee, de wethouder hield voet bij stuk: gewoon doorgaan!  Die rechter begrijpt er helemaal niets van. Zo doen we het altijd in Oudewater. Pas toen de Raad van State de bouwvergunning vernietigde en de bouw stillegde, kwam de dolende wethouder eindelijk tot stilstand. Miskend en mokkend over zoveel onbegrip.

Namens de Wakkere Geelbuik diende ik in de afgelopen raadsvergadering een motie van afkeuring in tegen het college, dat ondanks alle waarschuwingen vooraf en onderweg het dwaalspoor is blijven volgen. Met alle schade en schande van dien. In plaats van deemoedig het boetekleed aan te trekken, toonde de recidiverende wethouder geen enkel berouw. In tegendeel, hij meende dat Oudewater school gemaakt had. Voortaan moeten alle gemeenten zich aan de wet houden!

Excuses aan de initiatiefnemer en de buurman waren wat hem betreft sowieso niet aan de orde. Ook de woordvoerders van de coalitie bedekten het bestuurlijk vandalisme van de ‘eigen’ wethouder met de mantel der liefde. De VVD&D66 brabbelde iets over anticiperen op de aanstaande Omgevingswet. De Onafhankelijken complimenteerden de wethouder voor betoonde moed. En ChristenUnie&SGP vond dat niet de wethouder maar De Wakkere Geelbuik excuses paste.

Het verspillen van duizenden euro’s gemeenschapsgeld en het beschaamde vertrouwen in de overheid namen zij voor lief. Alleen het CDA deelde de afkeuring van het dolende college.

De IJsselbodeverslaggever vond het te complex om uit te leggen.

Don Quichot? Klokkenluider? Ik hou het op een raadslid dat zijn controlerende taak naar behoren uitvoert.

Wim Knol

De Wakkere Geelbuik

3 juni 2020

Comité Behoud Abrona bevestigt hulpaanbod voor vervolgplan

Open brief

 

De raad van bestuur van Abrona heeft het hulpaanbod van het comité Behoud Abrona voor het behoud van het hotel-restaurant in Oudewater als zorgvoorziening voor volwassenen met een verstandelijke beperking resoluut van de hand gewezen. De zorginstelling wil zo snel mogelijk van het pand af. Volgens voorzitter Toke Piket hebben zich al meer dan 10 gegadigden gemeld voor het pand. Het comité ziet de weigering als een gemiste kans op het rechtzetten van de gemaakte fouten als opmaat naar herstel van vertrouwen en draagvlak voor de nieuwe visie van de zorgorganisatie op dagbesteding voor deze kwetsbare doelgroep.

In het gesprek met Sjaak Six en Wim Knol van het comité Behoud Abrona toonde Piket zich ongevoelig voor de door ruim 3200 mensen ondertekende petitie, om het landelijk bekende en alom gewaardeerde hotel-restaurant in Oudewater als dagbesteding voor volwassenen met een verstandelijke beperking en leerwerkplaats  te behouden. Ook de unaniem ingediende en aangenomen motie van de Oudewaterse gemeenteraad met gelijke strekking kon haar niet vermurwen. Het op orde brengen van het huishoudboekje van de zorgorganisatie heeft voorrang op het welzijn van de cliënten. Het exploiteren van horeca behoort niet tot de kerntaken van de zorgorganisatie. In de komende periode zullen mogelijk ook andere locaties van Abrona worden afgestoten.

Abrona wil in de toekomst graag samenwerken met plaatselijke bedrijven, het gemeentebestuur en het comité , maar aan het besluit tot sluiting valt niet te tornen, bevestigde zij andermaal.

Falend besluitvormingsproces

Piket deelde de constateringen van het comité over het falende besluitvormingsproces, de slechte communicatie, het slordige en overhaaste medezeggenschapstraject en het zondigen tegen de eigen gedragscode. Door snelheid boven zorgvuldigheid te kiezen heeft Piket de belangen van cliënten, familie, medewerkers en maatschappelijke partners geschaad en de naam en faam van reputatie van Abrona geweld aan gedaan. Daarmee heeft zij zichzelf als een onbehoorlijk bestuurder gekwalificeerd.  

Ook het management heeft gefaald. Ondanks de oplopende verliezen heeft het niet ingegrepen en niets gedaan met de signalen van medewerkers over financiële missstanden. De bedrijfsleider kreeg de vrije hand, waardoor de financiële situatie volledig is ontspoord. Momenteel doet een bureau voor bedrijfsrecherche onderzoek naar mogelijke fraude en diefstal. Ook diverse meldingen over ongewenst gedrag aan de vertrouwensarts verdwenen in de doofpot. De betrokken medewerkers verdwenen met een financiële regeling en zwijgplicht van het toneel. Piket hoorde het aan, maar weigerde het boetekleed aan te trekken.

 

Vage visie

Het dringende verzoek van het comité om het sluitingsbesluit op te schorten, zodat de situatie rond het hotel-restaurant zorgvuldig onder de loep kan worden genomen en samen met de maatschappelijke partners naar breed gedragen vervolg voor het hotel-restaurant kan worden gezocht vond geen gehoor bij Piket. Het bestuur wil ook geen opening van zaken geven over de oorzaken van de verliezen, naar verluidt circa een half miljoen per jaar, evenmin het door Deloitte opgestelde rapport ‘Abrona Goed & Gezond’ dat ten grondslag ligt aan het sluitingsbesluit openbaar maken.

Piket beperkte zich tot het verwijzen naar de abstracte  visie van Abrona op dagbesteding, gebaseerd op participatie en inclusie. Het exploiteren van horeca past daar volgens het bestuur niet in.  Deze visie betekent dat de cliënten voor werk- en dagbesteding in het vervolg naar analogie van de sociale werkvoorziening voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aangewezen zijn op de medewerking van reguliere bedrijfsleven - een weinig aanlokkelijk perspectief, gelet op de teloorgang van de SW. Niet voor niets stelden deze week verschillende politieke partijen voor de sociale werkvoorziening, waarbij de doelgroep een meer beschermde werkomgeving wordt geboden in ere te herstellen.

Haast boven zorgvuldigheid

De raad van bestuur heeft haast. Ten koste van de zorgvuldigheid. Zo gebruikte het bestuur  de coronamaatregelen als excuus, om de deuren van het hotel-restaurant per 1 juni definitief te sluiten of liever gezegd, niet te heropenen. Hoewel volgens Piket een intensief en langdurig voorbereidingsproces aan de nieuwe koers voorafgegaan is, besloot het bestuur de uitkomst van de  wettelijk voorgeschreven adviesaanvragen bij de medezeggenschapsorganen niet af te wachten. Tot grote ergernis van de betrokken partijen. Onder grote druk van de raad van bestuur adviseerde de Ondernemingsraad uiteindelijk positief over de sluiting.

Naar verluidt is de OR zeer verbolgen over de handelwijze van de raad van bestuur. De medewerkers zouden onvoldoende meegenomen zijn in de besluitvorming en eerdere waarschuwingen dat het niet goed ging in het hotel-restaurant zouden in de wind zijn geslagen. Daarnaast neemt de OR het het bestuur kwalijk, dat geen onderzoek gedaan is naar een mogelijke doorstart.    

De maatschappelijke partners werden in het geheel niet geconsulteerd, noch de Oudewaterse bedrijven die enkele jaren geleden ruimhartig meewerkten aan de renovatie van het hotel, noch het gemeentebestuur van Oudewater. College van B en W en gemeenteraad moesten het doen met het persbericht. De gang van zaken vertoont overeenkomsten met die in de vorige werkkring van de bestuursvoorzitter. De cliëntenraad stapte er collectief op naar aanleiding van een conflict met het bestuur. Dit volgens een artikel uit de Gelderlander. Uit de kringen van de vorige werkgever gingen ook geluiden op van wanordelijk verlopen onderdelen van de reorganisatie.

De geschiedenis lijkt zich te herhalen. In het gesprek met het comité Behoud Abrona erkende Piket weliswaar de onzorgvuldige aanpak en bestuurlijke missers, die volgens haar niet de schoonheidsprijs verdienen. Maar zij zag er geen aanleiding in om de schade te herstellen door op de handreiking van het comité in te gaan. In tegendeel, onder het motto’ gedane zaken nemen geen keer, daarom doen we het gewoon nog een keer’, drukte zij het gaspedaal nog dieper in. Daags na het overleg met het comité meldde de raad van bestuur, dat de volgende stap gezet is in het verkoopproces. De brief lag kennelijk al klaar.  Om de lokale belangen te behartigen, heeft Abrona het college van burgemeester en wethouders gevraagd een rol te spelen in de consultatieronde van het verkooptraject, aldus het bericht. De voorkeur gaat uit naar een sociaal-maatschappelijke bestemming; het liefst naar een koper met regionale binding. Het college van B en W heeft hiermee ingestemd. De uitkomst is ongewis Zorginstellingen hebben bij verkoop van onroerende zaken instemming nodig van het College sanering zorginstellingen.  De ervaring leert dat dit bestuursorgaan weinig gevoelig is voor ideële verkoopvoorwaarden van de instelling. Het vastgoed gaat vrijwel altijd naar de hoogste bieder.

Van onbegrip naar begrip

De beste kans op behoud van het hotel-restaurant lijkt het opstellen van een vervolgplan door de zorginstelling in samenwerking met maatschappelijke partners. Te beginnen met het overleggen en bestuderen van de cijfers en andere relevante informatie, waaronder de gevolgen van het mismanagement en de uitkomst van het lopende rechercheonderzoek naar mogelijke fraude en diefstal. 

Het aanbod van het comité geldt nog steeds: opschorting van het besluit, om ruimte te maken voor overleg, onderzoek, wederzijds begrip en draagvlak voor een voor alle betrokkenen bevredigende oplossing.  Pak die kans, in het belang van de cliënten, medewerkers en al degenen die hotel-restaurant Abrona een warm hart toedragen!

 

Comité Behoud Abrona

Oudewater, 22 juni 2020

Afstand 

(toelichting motie Behoud Abrona)

 

We leven in een ongekende, onzekere, soms angstige tijd. Volkomen onverwacht en ogenschijnlijk uit het niets heeft een onzichtbaar organisme de macht op aarde overgenomen en de menselijke samenleving overhoop gehaald. Bijna niets is meer zoals het was. Met kunst en vliegwerk - of juist niet - proberen we de opmars van de geniepige vijand tot staan te brengen. Meest ont-menselijkende maatregel is het vermijden van lichamelijk contact en nabijheid. Wat voorheen alleen voor het auto’s en machines gold, geldt nu voor ons mensen: houd afstand of, om de bittere smaak enigszins te camoufleren: social distancing. Het ontneemt ons mensen onze belangrijkste behoeften: samenzijn, nabijheid, aanraking, huidhonger zo u wilt.

Corona lijkt een metafoor voor de aanleiding van deze motie: de voorgenomen sluiting van hotel-restaurant Abrona als voorziening voor zinvolle dagbesteding voor volwassenen met een verstandelijke beperking. De woorden lijken zelfs op elkaar: Corona-Abrona.

Volkomen onverwacht en als een dief in de nacht maakte het bestuur van de zorgorganisatie onlangs de voorgenomen sluiting bekend. Zonder overleg met de medewerkers, zonder overleg met de cliënten en zonder overleg met de maatschappelijke partners. Afstandelijker kan niet. Een zorgorganisatie met een belangrijke maatschappelijke taak onwaardig. 

De redenen voor sluiting zijn vaag, niet of slecht onderbouwd en wisselden per dag.

Aanvankelijk ging het over ‘de gewijzigde visie op dagbesteding in het licht van de maatschappelijke ontwikkeling’.  

Vervolgens over een ‘noodzakelijk spaarpotje voor investeringen in innovatie. Beeldbellen, robots? Geen idee. Het onderliggende rapport, opgesteld door Deloitte als specialist in de zorg voor kwetsbare doelgroepen? mag tot op de dag van vandaag niet worden ingezien door buitenstaanders. Intussen is de conclusie wel breed verspreid.

Jongste argument zijn de financiën – altijd goed. Het zou volgens de raad van bestuur niet langer verantwoord zijn om gelden geoormerkt voor zorg, naar verluidt 5 ton per jaar, aan te wenden voor het aanzuiveren van de verliezen op de horeca. De bijbehorende cijfers ontbreken. Evenals antwoorden op andere belangrijke vragen zoals:

- Waarom kon het hotel-restaurant in de afgelopen 20 jaar wel de eigen broek ophouden?

- Waarom heeft het management niet eerder opgetreden tegen de inmiddels op non-actief gestelde    locatiemanager?

- Hoe verhouden de kosten van de begeleiding in het hotel-restaurant zich met die van begeleiding van cliënten bij reguliere bedrijven?

En de belangrijkste vraag: wat betekent dit voor het welzijn van de cliënten en medewerkers?

De zorg voor de kwetsbare doelgroep komt in het stuk niet voor. De cliënten worden elders geplaatst. Basta. Weer die afstandelijkheid!

 

Intussen is aan het licht gekomen dat de raad van bestuur grote steken heeft laten vallen. De handelwijze van de raad van bestuur is op geen enkele wijze te rijmen met de missie en kernwaarden van Abrona.  

Ik citeer:

Missie en kernwaarden

Abrona ondersteunt volwassenen met een verstandelijke beperking in en nabij de provincie Utrecht. Wij bieden langdurige zorg en maatschappelijke ondersteuning. Met aandacht voor de cliënt en zijn of haar leefwereld.  Met elkaar, voor elkaar

Missie 

De missie van Abrona is de inspiratiebron van ons handelen. Je mag ons hierop aanspreken.

Ontmoeting tussen mensen 

Abrona wil voor haar cliënten een veilige en respectvolle ontmoetingsplaats zijn. Gelijkwaardigheid is daarbij het uitgangspunt. Professionele en gedreven medewerkers en vrijwilligers zetten zich daarvoor in. Met elkaar, voor elkaar. 

Respect voor het unieke individu 

Elk mens is uniek, met een eigen levensverhaal, verleden en toekomstverwachting. Elke levensfase en elke gebeurtenis brengen hun eigen thema’s en levensvragen met zich mee. Naarmate het leven verandert, verandert de ondersteuning. Afgestemd op de nieuwe mogelijkheden, in samenspraak met elkaar.

Dat kunnen we vanuit onze zorgplicht niet maken tegenover de cliënten en medewerkers, onze stadsgenoten!  

Tot slot: ik ben onder de indruk van de eensgezindheid, waarmee de voltallige raad deze motie steunt en de partijpolitieke belangen laat voor wat ze zijn, in het belang van het gemeenschappelijke doel: Behoud Abrona. Dat biedt hoop voor de toekomst!

Dank voor uw aandacht.

Wim Knol

De Wakkere Geelbuik

Donderdag 11 juni

 

Schriftelijke vragen sluiting Abrona

 

 

Aanleiding

Afgelopen week kondigde zorgorganisatie Abrona aan, dat het gelijknamige hotel-restaurant in Oudewater per 1 juni zijn deuren zal sluiten. De raad van bestuur ziet geen mogelijkheden om het hotel-restaurant winstgevend te maken en vindt het niet langer verantwoord om de verliezen te financieren uit zorggelden.

Met de sluiting van het hotel-restaurant verliest Oudewater een belangrijke voorziening. Allereerst een zinvolle dagbesteding voor mensen met een verstandelijke beperking.  Daarnaast het enige hotel van de stad en ten slotte een alom geliefd restaurant voor Oudewaternaren en bezoekers van de stad.

 

Het persbericht is aanleiding voor de volgende vragen:

 

1. Wanneer en hoe is het college geïnformeerd over de voorgenomen sluiting van het hotel-restaurant?
2. Heeft de zorgorganisatie de gemeente betrokken bij het plan ‘Abrona Goed & Gezond’ en zo ja, op welke wijze?
3. Welke bijdrage heeft de gemeente geleverd en/of aangeboden (advies, aanbevelingen, materiële of immateriële steun, e.d.)
4. Onderkent uw college het belang van deze voorziening voor Oudewater?
5. Is uw college bereid om mee te denken over en te werken aan het behoud van Abrona?
6. Is uw college bereid het behoud en/of doorstart van Abrona te betrekken bij de gewenste renovatie en herbestemming van De Klepper tot huiskamer van de stad, dependance van de ambtelijke organisatie/stadsteamkantoor, huisvesting verenigingen, e.d.?

 

Ik zie de beantwoording graag binnen de gestelde termijn tegemoet.

 

Met vriendelijke groet,

 

Wim Knol

De Wakkere Geelbuik

17 mei 2020

College wast handen in onschuld ondanks vernietigend vonnis Raad van State 

 

Ik zit hier met gemengde gevoelens. Enerzijds ben ik blij met de uitspraak van de Raad van State. Ius civibus servit, het recht dient de burger. In dit geval de burger-ondernemer die ernstig benadeeld dreigde te worden door de bouw van een groot kantoorpand tegenover zijn bedrijf in strijd met kaders en spelregels van het bestemmingsplan en zonder voldoende rekening te houden met de gevolgen voor de andere gebruikers op het bedrijventerrein.

Hij had de principes, de moed én de middelen – je recht halen is niet goedkoop vandaag de dag – om zijn bezwaren niet te laten afkopen, waardoor anderen ermee opgezadeld zouden worden. En om het college te trotseren en zijn dwalingen aan de kaak te stellen. Respect!

Minder enthousiast ben ik over de aanpak van het college. Ondanks herhaalde waarschuwingen van De Wakkere Geelbuik en van de bezwaarschriftencommissie is het dagelijks bestuur halsstarrig op de doodlopende weg door gegaan.

Waarom in hemelsnaam?

Lezing van het bestemmingsplan leert immers dat, de kruimelregeling, het woord zegt het al,  niet bedoeld is voor dit soort omvangrijke nieuwbouwprojecten, maar voornamelijk voor functiewijziging van bestaande gebouwen. Dat is maar goed ook, anders kon het bestemmingsplan regelrecht de prullenmand in.

Evenmin was sprake van een groot maatschappelijk doel dat met stoom en heet water moest worden gerealiseerd.

Kortom, waarom niet gekozen voor de gangbare uitgebreide procedure, waarin alle belangen zorgvuldig gewogen kunnen worden en iedereen zijn zegje kan doen? Ruimtelijke ordening, zoals het hoort, zeg maar.

Wat dan, zo rijst de vraag, waren de redenen en de motieven van het college om te kiezen voor dit glibberige geitenpaadje?

Was het overmoed? Hoogmoed? Willekeur? Of gewoon bestuurlijk onbenul? U mag het zeggen. Graag zelfs, want dan kunnen we er als gemeenteraad misschien iets aan doen vanuit onze controlerende taak.

Hoe het zij, de gevolgen van het geknoei zijn groot. Er is flinke schade aangericht.

De rechtsgang heeft tienduizenden euro’s gekost, te betalen door de bezwaarde ondernemer en door de Oudewaterse burgers, dezelfde burger die u vraagt de portemonnee te trekken in verband met de benarde financiële positie van de gemeente. 

De initiatiefnemer zit zonder vergunning en me een half af pand waaraan voor langere tijd niet gewerkt mag worden en dat mogelijk zelfs gedeeltelijk gesloopt moet worden.

Excuses zijn op zijn plaats.

Verder is de geloofwaardigheid van de gemeente aangetast.

Ten slotte: wat leren we ervan?

 

Wat De Wakkere Geelbuik betreft, beleggen we daar op korte termijn een aparte evaluatiebijeenkomst voor. Ik ben benieuwd of het college daartoe bereid is.

Vast staat dat het college in het vervolg zorgvuldiger zal moeten omgaan met bouwaanvragen en de eigen spelregels serieus moet nemen. En bovenal: beter zal moeten luisteren naar kritiek vanuit de raad, ook als die afkomstig is van een éénmansfractie uit de oppositie.

Wat De Wakkere Geelbuik betreft is dit eens en nooit weer!

 

Uitgesproken in de (digitale) raadsvergadering op 11 mei 2020.

Mooie plaatjes en praatjes vullen geen gaatjes

Laat ik voor de verandering eens beginnen met een vooruitblik. Dan breng ik de wethouder niet in verlegenheid met lastige vragen, waarop hij alleen met een cirkelredenering kan antwoorden – ik kom daar straks op terug. En strijk ik het fractielid van de VVD&D66 dat onlangs op social media liet weten alleen in de toekomst geïnteresseerd te zijn, niet tegen de haren in en luistert hij misschien ook. De geschiedenis komt vanzelf aan bod in de verklaring van de voortdurende patstelling.

Hoe groot is de kans dat de stedenbouwkundige visie die we vanavond bespreken werkelijkheid wordt? Dat zou na 20 jaar tobben toch mooi zijn, nietwaar?  Ik acht die kans helaas heel erg klein. Ik zal uitleggen waarom. De drie belangrijkste oorzaken zijn:

• het ontbreken van een integrale visie,
• onvoldoende draagvlak
• geen geld

 

Exit-procedure

Om te beginnen met de visie. Er ligt weliswaar een mooi plaatje, complimenten voor West 8, maar er zijn te veel losse eindjes. Met betrekking tot het woningbouwprogramma (koop, huur, hoog, laag), de infrastructuur (ontsluiting, parkeren), de brug (wel of niet?  beweegbaar of vast?), de passantenhaven en de doorsteek naar de Gladde Baan. En uiteraard  over de toekomst van de machinefabriek. Blijft de fabriek nu wel of niet en wat willen we zelf nu eigenlijk? Kortom, het is een verleidelijk droomplaatje, maar geen doordachte visie die de koers van de ontwikkeling bepaalt. Die wordt grotendeels overgelaten aan de ambities van de projectontwikkelaar en het toeval. 

Het college beseft dit en heeft daarom vast een exit-procedure ingebouwd in de opgestelde Samenwerkingsovereenkomst met Westerwal Wonen. In de overeenkomst is vastgelegd dat de eigenaar alleen verantwoordelijk is voor de bouw van de woningen. Voor alle overige zaken: de brug, de passantenhaven, het herstel historische watergangen, enz., kortom alles waar geld bij moet, staat de gemeente aan de lat.

Als extra zekerheid om niet te hoeven bijdragen aan de voorzieningen mag de eigenaar een eigen Ontwikkelplan opstellen, dat slechts hoeft te worden getoetst door de gemeente. Waaraan is volstrekt onduidelijk. Criteria ontbreken.  

Om ieder risico uit te sluiten wordt in de samenwerkingsovereenkomst ten slotte afstand genomen van de PPS. Ik kom daar nog op terug.

Om dit soort tombola’s te voorkomen, hebben we bij de start 20 jaar geleden door middel van een PPS gekozen voor integrale ontwikkeling van het gebied. Dus geen deelontwikkelingen, maar samen uit, samen thuis. Helaas hebben de respectievelijke colleges, niets maar dan ook helemaal niets gedaan om Heilijgers aan deze afspraken te houden en is de ontwikkelaar er al lang met de poet  vandoor: 8 ton voor de aankoop van de Machinefabriek plus de winst op de garnizoenswoningen.

Intussen is de opvolger met open armen ontvangen door het huidige college en krijgt hij opnieuw alle ruimte om het stokje over te nemen en ruzie te maken met machinefabriek De Hollandsche IJssel. Wat nou regie?

Meewerken of wegwezen!

Tweede reden waarom de voorgestelde aanpak voor de herontwikkeling tot mislukken gedoemd is, is het ontbreken van draagvlak. Naast de scheve rolverdeling tussen gemeente en ontwikkelaar zet het college, wederom, alle kaarten op de eigenaar. De belangrijkste gebruiker, machinefabriek De Hollandsche IJssel wordt, opnieuw, gepasseerd en in de steek gelaten. In plaats van daadkrachtig uitvoering te geven aan de door de gemeenteraad bekrachtigde Nota van uitgangspunten uit december 2016 wordt de directie brutaal voor het blok gezet: meewerken of wegwezen! Anders bouwen we gewoon een woonwijk om u heen!  

Geen wonder dat de directie van de machinefabriek al aangekondigd heeft zo nodig opnieuw naar de rechter te zullen stappen. Desgevraagd heeft wethouder Kok alle vertrouwen in de goede afloop.  Getuige het sullige antwoord op de vraag van De Wakkere Geelbuik waarom de Nota van uitgangspunten niet als uitgangspunt genomen is voor de herontwikkeling van de Westerwal, waag ik dat te betwijfelen.

Het antwoord luidt: De Nota van Uitgangspunten benoemt als noodzakelijke randvoorwaarde, dat de gemeente en de machinefabriek de gronden van de Westerwal verwerven. Deze verwerving heeft echter niet plaats gevonden en zal ook niet meer plaatsvinden, aangezien andere partijen de gronden hebben gekocht van Heilijgers. Nu aan deze randvoorwaarde niet meer kan worden voldaan is de Nota achterhaald en daarmee uitgewerkt.

Een schoolvoorbeeld van een cirkelredenering waar iedere eerstejaars rechtenstudent gehakt van maakt.

De machinefabriek kan verder moed putten uit de eerdere rechtsgang, waarin de rechter hem volledig in het gelijk stelde. De rechtsgang zal in elk geval tot forse vertraging leiden of beter: tot voortduren van de patstelling. Het is derhalve zaak om alles in het werk te stellen om een nieuw juridisch loopgravengevecht te voorkomen. Uitvoering van de Nota van Uitgangspunten is daartoe nog altijd de beste weg. Maar ja, dit college is niet van het uitvoeren van raadsbesluiten.

 

Geen geld

Derde reden waarom de voorgestelde aanpak niet tot het gewenste resultaat zal leiden is geld, of liever gezegd: het ontbreken daarvan. Door het aanbrengen van de knip tussen de woningbouw en de zogeheten ‘visie-elementen’ wordt de kraan van de belangrijkste kostendrager bij voorbaat dichtgedraaid. Hoe dom is dat? Aanvullende financiële middelen in de vorm van subsidie, sponsoring of anderszins zijn tot op heden nauwelijks toegezegd. Dat is sowieso een wanprestatie. Het college heeft er immers jaren de tijd voor gehad.  

Ten slotte heeft de raad besloten zelf geen geld in de herontwikkeling te steken – mal maar waar.

Daarmee kunnen we de realisatie van deze visie-elementen gevoeglijk op onze buik schrijven. Op de voorgestelde kwakel middenin de stad zit sowieso niemand te wachten. Dan hadden we in Hekendorp ook geen ophaalbrug van een miljoen hoeven bouwen. Maar ja, regeren is vooruitzien, niet achterom kijken. Weleens van de Bruggenbank gehoord trouwens?

 

Hou regie om voorzieningen te borgen

Kortom, als we op de voorgestelde weg doorgaan, komt er van de begeerde herontwikkeling van Westerwal in weerwil van de fraaie plaatjes en praatjes nog steeds niets terecht. Als het heel erg meezit wordt het op z’n best een dertien in een dozijn wijkje, binnenstedelijke VINEX.  Dat zou dieptriest zijn voor Oudewater.

Daarom heb ik in een uiterste poging om het tij te keren een amendement opgesteld. Het is niet de beste oplossing: dat is naar mijn overtuiging nog steeds het uitvoeren van de Nota van Uitgangspunten, met de PPS als stok achter de deur om de gronden te verwerven en te komen tot integrale herontwikkeling op basis van een verantwoorde balans tussen commercieel en maatschappelijk rendement.  Zoals Arcadis vele jaren geleden al voorstelde. Maar ja, soms is het beste de vijand van het goede.

Doel van het amendement is om in elk geval regie op de herontwikkeling te houden en de realisatie van de visie-elementen te borgen.

Uitgesproken in de (digitale) gemeenteraadsvergadering op 7 mei 2020

Geen taak, geen geld, geen tijd

De gemeentelijke lasten stijgen fors in Oudewater komend jaar. De OZB gaat met bijna 15% omhoog en ook de tarieven van de afvalstoffenheffing en rioolheffing worden verder opgeschroefd. Per saldo moet het gemiddelde huishouden €900 in de gemeentekas storten, €125 meer dan dit jaar. Tegelijkertijd wordt stevig bezuinigd op voorzieningen voor stadsgenoten die ondersteuning of zorg nodig hebben. Op trapliften, woningaanpassingen, inburgering, sportstimulering en de jeugdzorg.

Zelf levert het gemeentebestuur geen euro in. Integendeel, de organisatiekosten blijven stijgen en de verspilling van gemeenschapsgeld aan megalomane projecten, zoals het Masterplan binnenstad, het gedroomde ‘sportcluster’ in de Noortsyde en de golden gate bridge te Hekendorp, gaat onverminderd voort.

Intussen blijft het ‘gewone’ werk liggen. Wegen en straten liggen er haveloos bij, bouwplannen stagneren en bushaltes worden opgeheven als gevolg van onoplettende ambtenaren en ongeïnteresseerde bestuurders. “Per dag stapt maar een handjevol reizigers in op die haltes” en “Een stoppende bus in het donker is gevaarlijk.” Schrijven we toch gewoon een boze brief aan de vervoersmaatschappij…

Schrijnend voorbeeld van het harteloze beleid van de coalitie van VVD&D66, de Onafhankelijken en ChristenUnie&SGP is de invoering van het heffen van leges voor het inrichten van een gehandicaptenparkeerplaats. Het gebruik van het woord leges suggereert dat het slechts gaat om een bescheiden vergoeding voor het afgeven van de benodigde vergunning. In werkelijkheid gaat het om een bedrag van bijna € 700, te betalen door stadsgenoten die onze steun hard nodig hebben! Kwijtschelding staat de verordening niet toe. Financieel zet de maatregel geen zoden aan de dijk . Jaarlijks gaat het om pakweg 5 gevallen, die gewoon uit het WMO-budget kunnen worden betaald.

De asociale aanpak is kenmerkend voor het gebrek aan solidariteit en dienstbaarheid van de coalitie. Om het onheil voor stadsgenoten die de parkeerplaats dichtbij huis nodig hebben, af te wenden, diende De Wakkere Geelbuik in de afgelopen raadsvergadering een motie in met als doel de heffing ongedaan te maken. Tevergeefs. Met uitzondering van het CDA  vluchtten de verontwaardigde woordvoerders van VVD&D66, Onafhankelijken en ChristenUnie schaamteloos in procedures en praktische bezwaren. Hoe haalde De Wakkere Geelbuik het in zijn hoofd om deze kwestie nogmaals aan de orde te stellen; de begroting is toch al vastgesteld!

De coalitie pronkt graag met de Maatschappelijke Agenda, een wazig beleidsplan vol fraaie doelen en onuitgewerkte toezeggingen. Maar als het op daden aankomt, geeft het college steevast niet thuis.  Of het nu gaat om het Thuishuis, de huiskamer van de stad of de zorg voor onze ouderen. De mantra luidt: geen geld, geen taak, geen tijd. Anders gezegd: geen hart!

 

December 2019

Kruimelen

Bijna triomfantelijk verspreidde het college van B&W deze week een persbericht over de uitkomst van de rechtszaak over de bouw van een kantoor op bedrijventerrein Tappersheul. Volgens het persbericht vindt de bestuursrechter, dat de bestuurders terecht vergunning hebben verleend voor het kantoor met behulp van de zogeheten kruimelregeling. Hoezo terecht? De rechter concludeerde dat de malle regeling verkeerd is toepast! Reden waarom hij de omgevingsvergunning nietig verklaarde en de gemeente veroordeelde tot het vergoeden van de proceskosten aan de bezwaarde ondernemer.
Vreemd genoeg liet de rechter de rechtsgevolgen van de vergunning in tact. Met een motivering in de trant van: u bent door rood gereden. Daarvoor krijgt u een bekeuring. Maar u mag toch doorrijden, want het licht had ook op groen kunnen staan. Rare jongens die rechters. Dat betekent dat de bouw van het kantoor mag doorgaan. Als zijn ‘hoger geplaatste’ collega de redenering volgt althans. Want de benadeelde buurman heeft beroep ingesteld tegen het vonnis. Mocht de hogergeplaatste magistraat zijn collega dekken, dan kan het bestemmingsplan gevoeglijk de prullenmand in en kan het college voortaan naar hartenlust vergunningen bij elkaar kruimelen. Zo nodig vergezeld van wat steekpenningen van de plannenmaker voor het afkopen van hinderlijke bezwaarschriften. Voor dat soort goedbedoelde particuliere ondermijning knijpt het college graag een oogje dicht.
Maar daarover een volgende keer.

 

Valse start herontwikkeling Schuylenburchtlocatie

Op de gemeentelijke informatiepagina in de komende IJsselbode zouden de raadsfracties hun licht laten schijnen over de stedenbouwkundige visie van het college op de herontwikkeling van de Schuylenburcht, die afgelopen week in het forum Ruimte besproken werd. Tijdens de bespreking kwam er echter zoveel kritiek op het praatplaatje, dat het in allerijl ter reparatie werd teruggenomen door het college. Om de valse start te verhullen, besloot het presidium in meerderheid om het onderwerp uit de krant te houden. De lezers zouden er maar iets van kunnen vinden. De Wakkere Geelbuik hecht aan maximale openheid en openbaarbaarheid, ook als het gemeentebestuur steken laat vallen. Daarom hier toch vast onze eerste korte reactie op het plan voor de Schuylenburchtlocatie. Dat volgens afspraak dus eigenlijk in De IJsselbode van komende dinsdag had moeten staan.

 

Uithuilen en opnieuw beginnen
Uit het niets presenteerde het college afgelopen week een ‘stedenbouwkundige visie’ voor de bouw van 64 sociale huurwoningen op de Schuylenburchtlocatie door de Woningraat. Nou ja, presenteerde, de stedenbouwkundige én de gemeentelijke projectleider waren niet komen opdagen om de plannen toe te lichten. En ook de nieuwe directeur van de woningcorporatie liet verstek gaan. Zeker voetbal op tv? Voor het college mocht dat de pret niet drukken. Volgens wethouder Kok passen alle woningen, ongeacht type, prijs, enz. sowieso in de Woonvisie en collega Duindam vindt dat de eigenaar zelf mag bepalen wat er gebouwd wordt. De massaal toegestroomde omwonenden en woningzoekenden denken daar om allerlei redenen anders over, net als de vertegenwoordiger van De Wulverhorst die het college herinnerde aan afspraken over voldoende woningen met zorg voor ouderen. Woningraat zelf ten slotte is ook niet onverdeeld enthousiast, getuige het plan gefaseerd uit te voeren, omdat de corporatie zoveel huurappartementen niet in één kwijt kan, zeker niet aan Oudewaternaren.

Wat De Wakkere Geelbuik betreft, beginnen we opnieuw, zodat zoveel mogelijk plaatselijke woningzoekenden kunnen worden geholpen.

Moedwillig misverstand

Tijdens en na de gemeenteraadsvergadering waarin ik namens De Wakkere Geelbuik een motie van afkeuring indiende tegen het college van B&W voor ‘hun’ handelwijze bij de vergunningverlening voor de bouw van een kantoorgebouw op bedrijventerrein Tappersheul , heb ik vraagtekens geplaatst bij de rol van gemeenteambtenaren in de procedure.

Die staan nog steeds. Ik vond en vind, dat de ambtenaren door met de aanvrager van de bouwvergunning mee te gaan naar de bezwaarden de verdenking van partijdigheid op zich hebben geladen. Te meer, omdat in de gesprekken op kantoor bij de bezwaarden niet gesproken is over de inhoud van de bezwaren, maar uitsluitend over het intrekken van de bezwaarschriften.
In minstens een van de gesprekken verzocht de aanwezige ambtenaar de bezwaarde zijn bezwaarschrift in te trekken ‘om tijd en kosten te besparen.’ “Het handhaven van het bezwaarschrift heeft geen zin, want de vergunning kan ook via een andere, zij het langere procedure definitief worden verleend”, aldus de ambtenaar.
De bezwaarde was op dat moment nog niet op de hoogte van het advies van de bezwaarschriftencommissie, (die de bezwaren gegrond had verklaard), de aanvrager en de ambtenaren wèl.
Let wel, dat verwijt ik niet de ambtenaar, dat verwijt ik het college dat haar met die boodschap op pad gestuurd heeft, dan wel haar daarvoor de ruimte geboden heeft.
Niets meer, niets minder.
Het college van B&W reageerde van meet af aan als door een wesp gestoken op mijn kritiek. In plaats van er inhoudelijk op in te gaan, verweet het college mij, dat ik de ambtenaren ervan beschuldigde te hebben meegewerkt aan het afkopen van bezwaarden. In werkelijkheid verwijt ik dat de aanvrager van de vergunning; afkopen van bezwaarschriften leidt tot rechtsongelijkheid en lost de verwachte parkeerproblemen niet op, maar zadelt anderen ermee op.
Inmiddels heb ik tig keer duidelijk gemaakt waar de schoen wringt. Maar het college blijft ijzerenheinig de verwijten herhalen. Naar het motief blijft het gissen. Ik houd het op een moedwillig misverstand.
Zullen we het dan nu eindelijk eens over de inhoud van de zaak hebben?

Wim Knol
De Wakkere Geelbuik

 

De Wakkere Geelbuik overlegt aanvullend bewijs voor motie van afkeuring

De Wakkere Geelbuik heeft aanvullend bewijs gestuurd naar de gemeenteraad en het college van B&W , ter onderbouwing van de motie van afkeuring tegen het college voor de handelwijze bij de vergunning van een kantoorgebouw op het bedrijventerrein Tappersheul. Het gaat om mailwisselingen en verklaringen van bezwaarden.
De Wakkere Geelbuik handhaaft de kritiek op de gang van zaken bij de vergunningverlening.
Het college heeft door het toepassen van de zogeheten ‘kruimelregeling’ de gemeenteraad willens en wetens gepasseerd, terwijl het bouwplan ingrijpend in strijd is met het bestemmingsplan. Het bedrijvenpark is uitsluitend bestemd voor bedrijven, niet voor kantoren. Om tijd en kosten voor de aanvrager te besparen, heeft het college de aangewezen ‘uitgebreide procedure’ genegeerd, die het bestemmingsplan biedt voor het mogelijk afwijken van het bestemmingsplan. Deze procedure biedt bezwaarden de gelegenheid om zienswijzen in te dienen en vereist een zogeheten verklaring van geen bedenkingen van de gemeenteraad.

De gemeentelijke commissie bezwaarschriften stelde de ondernemers die bezwaar maakten tegen toepassing van o.a. de kruimelregeling in het gelijk en adviseerde het college de bouwvergunning in te trekken en, desgewenst, alsnog de uitgebreide procedure te doorlopen om de vergunning te verlenen. De bezwaren van de ondernemers over de verwachte parkeeroverlast, het bouwen op de erfgrens en de precedentwerking werden niet beoordeeld door de commissie bezwaarschriften.

De Wakkere Geelbuik kritiseert ook de wijze waarop het college na het advies van de bezwaarschriftencommissie de aanvrager maandenlang gelegenheid heeft geboden, om de bezwaarden te bewegen hun bezwaarschriften in te trekken, onder andere door het afkopen van de bezwaarschriften. Tenminste één bezwaarde ging op zijn aanbod in, één wees
de ‘schadevergoeding’ af, omdat het geen oplossing biedt voor, met name, de voorziene parkeerproblemen en de waardevermindering van zijn bedrijfspand.

Dubieus is de rol die gemeenteambtenaren hebben gespeeld in het overleg met de bezwaarden, zowel voor als na het gegrond verklaren van de bezwaren door de commissie bezwaarschriften. Volgens het college is sprake van pre-mediation, gericht op het omwille van de voortgang oplossen van de verschillen van mening tussen aanvrager en bezwaarden.
Echter, door in persoon aanwezig te zijn bij de door de aanvrager geïnitieerde gesprekken op kantoor van de bezwaarden(n) laadden zij de verdenking van partijdigheid op zich, te meer omdat uitsluitend gesproken werd over het intrekken van de bezwaarschriften. De bezwaren bleven onbesproken.

Door de eenzijdige focus op de al dan niet legitieme keuze voor de kruimelregeling, zijn de bezwaren niet zorgvuldig beoordeeld in de vergunningsprocedure. Ook niet bij het uiteindelijk besluit van het college op 3 juli om het advies van de commissie bezwaarschriften niet te volgen. Vast staat dat de gehanteerde parkeernorm van 28 inpandige parkeerplaatsen zal leiden tot het verergeren van de parkeerproblemen in de omgeving van de locatie, te meer nu bekend is, dat het kantoor verhuurd zal worden aan een accountantskantoor. Het kantoor telt volgens de website circa 50 medewerkers en heeft een significante baliefunctie. In de vergunning is voor zover bekend geen boeteclausule opgenomen en handhaving van de voorziene parkeeroverlast is niet geregeld en/of haalbaar.
Deze omissie kan, als de bezwaarde beroep instelt tegen het besluit van B&W, leiden tot een aanzienlijk planschadeclaim. Onnodig te vermelden dat deze bij toekenning door de bestuursrechter zal moeten worden betaald door de gemeente.
Door het volgen van de uitgebreide procedure had de gemeenteraad zich kunnen uitspreken over de kaders van het bestemmingsplan en hadden de bezwaren en de mogelijke vervolgschade voorkomen kunnen worden.

College zet gemeenteraad buitenspel bij vergunningverlening kantoorgebouw op Tappersheul

Ik heb niet de illusie dat de motie van De Wakkere Geelbuik door een raadsmeerderheid gesteund zal worden. Daarvoor zijn de verhoudingen in de raad te zeer gepolariseerd en de rijen van de coalitie te krampachtig gesloten. Alle fraaie beloften en goede voornemens ten spijt, maakt een mist van partijdiscipline, misgunnen en gemakzucht een open, verhelderend debat over de gang van zaken op basis van de feiten helaas onmogelijk. Zoals ook vandaag weer pijnlijk duidelijk is geworden.

Ook de juridische aspecten laat ik buiten beschouwing. Hopelijk stappen de bezwaarde ondernemers, voor zover niet afgeschrikt en/of afgekocht, naar de rechter. Zij hebben geen andere keus als zij hun recht willen halen, hoezeer het college ook beweert juridisering te willen voorkomen. Maar dat betreft alleen de aanvrager, begrijp ik.
Ik beperk me tot enkele kanttekeningen bij de bestuurlijke kant van de zaak.

Raad gepasseerd

Te beginnen met de constatering dat de wethouder, pardon, het college, bij de beoordeling en behandeling van deze bouwaanvraag weinig respect heeft getoond voor de gemeenteraad. Volgens ons bestuurlijke bestel wordt de raad geacht de kaders van het beleid vast te stellen en het college te controleren. Het bestemmingsplan ‘Bedrijvenpark Tappersheul’ is zo een kader, de spelregels bewaken het, het college behoort ernaar te handelen.
Toepassing van de kruimelgevallenregeling voor de vergunningverlening is, mogelijk, niet alleen in strijd met de wet. Zoals de commissie bezwaarschriften concludeert. Het is, gelet op de aard van het bouwplan, in elk geval bestuurlijk onzorgvuldig, zo niet onbehoorlijk. Het bestemmingsplan biedt met de uitgebreide procedure een goede procedure om de raad door middel van een verklaring van geen bedenkingen bij de toetsing dan wel de aanpassing van de door hem gestelde kaders te betrekken.
Door het geitenpaadje te bewandelen heeft het college de gemeenteraad willens en wetens buitenspel gezet.

Steekpenningen
Mijn tweede kanttekening richt zich op de handelwijze van het college na het advies van de commissie bezwaarschriften op 19 maart. In plaats van een besluit te nemen op het advies van de commissie, bood het college de aanvrager de gelegenheid om (alsnog) ‘in overleg te treden met de bezwaarden omtrent de ingediende bezwaarschriften.’ Niet over de bezwaren maar over de bezwaarschriften! En hoe! Drie maanden lang kreeg de aanvrager alle ruimte om, met medewerking van gemeenteambtenaren (!), de bezwaarden op alle mogelijke manieren onder druk te zetten, om hun bezwaarschrift in te trekken. Zelfs ‘steekpenningen’ werden niet geschuwd door de aanvrager. Volgens het college is slechts sprake van pre-mediation. Post-mediation lijkt me treffender. Bovendien: het intrekken van bezwaarschriften lost de bezwaren niet op , het verlost het college slechts van de plicht om er iets mee te doen. Waar het toe leidt is dagelijks merkbaar in de binnenstad, waar de afkoopregeling voor niet gerealiseerde parkeerplaatsen bij woningsplitsing, de parkeerproblematiek fors heeft verergerd.
Op 3 juli besloot het college om het advies van de commissie bezwaarschriften niet over te nemen en slechts enkele summiere voorwaarden te stellen t.a.v. de aangevoerde bezwaren. De bezwaarde in vertwijfeling achterlatend.

Moreel verwerpelijk

Ten slotte maak ik bezwaar tegen de onverschillige reactie van het college op het ‘afkopen van bezwaarschriften’: Dat is een kwestie tussen de aanvrager en de bezwaarden. Daar gaan we niet over. Als we dit soort moreel verwerpelijk gedrag tolereren als onderdeel van de pre-mediation, dan kunnen we het pleidooi voor integriteit en de strijd tegen ondermijning beter staken. Nog even en bezwaarden worden naar Siciliaans voorbeeld teruggevonden in brugpijlers en gierputten.

Ontmasterplan!

Op het Masterplan Binnenstad, bedoeld om het historische stadscentrum in een aantal jaren stapsgewijs op te knappen en te verfraaien, rust vooralsnog geen zegen. Eerst waren de Woerdense ambtenaren per ongeluk vergeten de benodigde gelden in de gemeentebegroting van Oudewater te reserveren voor de uitvoering van het ambitieuze plan. Vervolgens bleek de uitvoering miljoenen duurder uit te vallen, doordat Woerden hogere tarieven hanteert en de directievoering apart berekent en doordat bij nader inzien ook de zogeheten ondergrondse infrastructuur oftewel de riolering meegenomen wordt. Werk met werk, heeft dat in vaktaal. En geld op geld natuurlijk: in totaal kost het Masterplan een slordig 6 miljoen extra. Nadat in de afgelopen raadsvergadering de stemmen staakten, wil de coalitie van VVD&D66, De Onafhankelijken en ChristenUnie in de komende raadsvergadering alsnog een klap geven op het onzalige plan, dat Oudewater voor tientallen jaren met een forse extra jaarlast opzadelt.
Dat terwijl wethouder financiën Bas Lont, afgelopen week de stormbal hees in verband met de snel verslechterende financiële positie van de gemeente, met name als gevolg van de mislukte decentralisatie van de jeudgzorg en de stijgende afdrachten aan allerlei onduidelijke intergemeentelijke samenwerkingsverbanden. Leve de schaalvergroting! Volgens de wethouder is het onvermijdelijk, dat we de komende jaren de broekriem zullen moeten aanhalen.
De Wakkere Geelbuik denkt en doet graag mee aan het oplossen van het probleem. Wat te denken van het ontmasteren van het Masterplan Binnenstad? In plaats van ijzerenheinig vast te houden aan het megalomane opleukplan, kunnen we beter eerst het achterstallig onderhoud aan straten, wegen, openbare verlichting, straatmeubilair, speeltuinen en groenvoorzieningen aanpakken. Het opleuken komt later wel. Of niet, want Oudewater moet geen pretpark voor toeristen worden, vol kitscherig aangelichte bomen, bruggen en fonteinen. Minder is meer!
Het mes van het ontmasteren snijdt aan twee kanten: meer resultaat tegen lagere kosten, zodat er niet gesneden hoeft te worden in belangrijke voorzieningen en de zorg en ondersteuning voor onze stadsgenotenop peil blijft. Dat is wat de geelbuiken willen.
Eens? Ontmaster mee en vul de enquête op deze website in. Zie onder ‘Wat vindt u ervan?’

 

Schriftelijke vragen over tegen beter weten in verleende omgevings-vergunning voor kantoren op Tappersheul

Art. 32 vragen De Wakkere Geelbuik over bezwaarschrift Omgevingsvergunning Populierenweg 45

Het college heeft recent een omgevingsvergunning verleend voor de bouw van ‘bedrijfshallen en kantoorruimte’ op het perceel Populierenweg 45. Het bouwplan is in hoofdzaak ingrijpend in strijd met het bestemmingsplan Bedrijventerrein Tappersheul c.q. met de kaders die de gemeenteraad voor het bestemmingsplan gesteld heeft. Toch heeft uw college gemeend mee te werken aan het bouwplan.
In reactie op mondelinge vragen van De Wakkere Geelbuik over de verleende omgevingsvergunning stelde uw college, dat de gemeenteraad geen rol heeft in de bezwaarprocedure, omdat het bezwaarschrift gericht is tegen een besluit van het college. Het college neemt een besluit, nadat de bezwaarschriftencommissie advies heeft uitgebracht.
De commissie bezwaarschriften heeft op 19 maart advies uitgebracht over de ingediende bezwaarschriften.
Het advies luidt als volgt:

De commissie adviseert het college van burgemeester en wethouders:
1. bezwaarden ontvankelijk te verklaren;
2. de bezwaarschriften gegrond te verklaren;
3. het besluit te herroepen;
4. voor verlening van de omgevingsvergunning de uitgebreide   voorbereidingsprocedure te
doorlopen;
5. proceskosten te vergoeden aan bezwaarden die hierom verzocht hebben.

 

Vragen:
1. Waarom heeft uw college gemeend omgevingsvergunning te (kunnen) verlenen voor een bouwplan, dat in hoofdzaak evident ingrijpend in strijd is met het vigerend bestemmingsplan? (zie motivering advies commissie bezwaarschriften)
2. Heeft uw college de bezwaarschriften al gegrond verklaard?
3. Heeft uw college het besluit waartegen bezwaar gemaakt is, al herroepen?
4. Is uw college voornemens de uitgebreide voorbereidingsprocedure te doorlopen ten einde de gevraagde omgevingsvergunning alsnog te verlenen?
5. Welke aanpassingen van de bouwaanvraag en/of het bestemmingsplan acht het college noodzakelijk om de omgevingsvergunning alsnog te kunnen verlenen?
6. Welke rol ziet u voor de gemeenteraad in de uitgebreide voorbereidingsprocedure?
7. hoeveel bedragen de te vergoeden proceskosten?
8. Heeft uw college al een besluit genomen op het advies van de commissie bezwaarschriften?
- Zo ja, hoe luidt dit besluit?
- Zo nee, op welke termijn is dit besluit te verwachten?

Ik zie uw antwoorden graag binnen de gestelde termijn tegemoet.
De Wakkere Geelbuik

De Wakkere Geelbuik dringt aan op staken gebruik kankerverwekkende onkruidbestrijding

Recent onderzoek bevestigt dat het gebruik van glyfosaat (merknaam Round Up) voor onkruidbestrijding en in de landbouw schadelijk is voor insecten, waaronder bijen, en waarschijnlijk kankerverwekkend is. De Wakkere Geelbuik heeft het college gevraagd te onderzoeken of het middel gebruikt wordt in Oudewater en, zo ja, het gebruik per direct te beëindigen.

Nieuws: Wakkere Geelbuik en CDA geven maatschappelijke agenda dikke onvoldoende

De gemeenteraad heeft in donderdag 14 maart met de kleinst mogelijke meerderheid de maatschappelijke agenda vastgesteld. CDA en Wakkere Geelbuik onthielden hun goedkeuring aan het voorstel, waarin het beleid op het gebied van zorg en ondersteuning voor de komende jaren, kortweg het sociaal domein, is beschreven. Waar de coalitiepartijen VVD&D66, De Onafhankelijken en ChristenUnie&SGP het voordeel van de twijfel gaven, vonden CDA en Wakkere Geelbuik de agenda visieloos, te vaag en onvolledig. Zo komen welzijn en wonen, twee belangrijke onderdelen van het sociaal domein, nauwelijks aan bod in het plan. Hieronder de bijdrage na De Wakkere Geelbuik aan het nu en dan vinnige debat.

De Maatschappelijke agenda is een belangrijk onderwerp. Niet alleen omdat er veel geld mee gemoeid is, zoals vaak als belangrijkste aspect wordt aangemerkt. Maar in de eerste plaats, omdat het gaat om zorg en ondersteuning voor onze stadsgenoten, de mensen voor wie we hier zitten.
Daarom hebben wij de ontwikkelingen rond de overheveling van verantwoordelijkheden op het gebied van zorg en ondersteuning van rijk en provincie naar gemeenten van meet af aan op de voet gevolgd. In het besef dat het doel: versterking van de zelfredzaamheid door een betere samenhang tussen wonen, welzijn en zorg alleen haalbaar is als de gemeenten serieus werk maken van de gewenste ‘lokale inbedding van beleid en uitvoering’. Daarbij gaat het in de eerste plaats om, in ‘gewoon’ Nederlands, het activeren van de sociale cohesie, de bereidheid van mensen om elkaar te helpen, of, met een in onbruik geraakt woord: solidariteit. Niet om het lokaal kopiëren van de Haagse bureaucratie. Ik kom daar nog op terug.

 

Motie 
Zoals gezegd heb ik de ontwikkelingen steeds op de voet gevolgd. Soms zelfs, zonder mijzelf op de borst te willen kloppen, met vooruitziende blik. In dat verband breng ik graag de motie in herinnering die op 30 juni 2016 (!) namens de Onafhankelijken indiende, met als opdracht aan het college om een maatschappelijke agenda op te stellen. Ik wil u de belangrijkste overwegingen van de motie niet onthouden.
overwegende dat:

1. de overheveling van een aantal verantwoordelijkheden op het gebied van zorg en ondersteuning naar de gemeenten moet leiden tot versterking van de zelfredzaamheid van de inwoners, met name door een betere samenhang tussen wonen, welzijn en zorg en een betere lokale inbedding van beleid en uitvoering.

2. de gemeenteraad inzicht nodig heeft in het functioneren en de resultaten van het stadsteam (aard en omvang zorg en ondersteuning binnen de desbetreffende taakgebieden; werkwijze; taakverdeling tussen team en Woerden, resp. zorgaanbieders, welzijnsinstellingen, verenigingen, scholen, e.a.; verhouding kosten coördinatie en zorgverlening, e.d.)

3. de gemeenteraad dit inzicht nodig heeft om zijn kaderstellende en controlerende taken naar behoren te (kunnen) uitvoeren

4. de gemeenteraad in zijn vergadering van 24 september 2015 het college opdracht gegeven heeft een plan van aanpak op te stellen voor de uitvoering van de gemeentelijke taken op het terrein van zorg en welzijn (het zogenaamde sociaal domein) met in elke geval de volgende aspecten:
- doelen per taakveld
- organisatie (stadsteam, zelfregie, anders)
- gewenste maatschappelijke effecten
- begroting
- monitoring en evaluatie

Prima motie, al zeg ik het zelf. De overwegingen zijn onverminderd actueel. Vijf jaar na de grote overheveling is duidelijk dat de doelen nog lang niet bereikt zijn. Het voert te ver om hier uitvoerig stil te zijn bij de oorzaken, maar onmiskenbare boosdoeners zijn de omvang en het tempo waarmee de stelselwijziging doorgevoerd is, de ontembare regeldrift en bureaucratie en de marktwerking. Ook in Den Haag begint het te dagen, getuige de recente uitspraken van minister de Jonge. Ook in Oudewater is van de begeerde versterking van de zelfredzaamheid tot op heden weinig terecht gekomen. Net als de meeste collega’s heeft het gemeentebestuur uit angst voor ongelukken en gebrek aan visie en daadkracht het voorbeeld van andere gemeente gevolgd en een eigen uitvoeringsorganisatie opgezet in de vorm van een stadsteam. Met alle gevolgen van dien: meer in plaats van minder bureaucratie, geen kwaliteitsverbetering en hogere kosten. Tel uit je winst.

 

Geen visie, kaders en werkbare aanpak
Maar afijn, met omzien in wrok komen we niet verder. Ruim 2,5 jaar na de bekritiseerde motie ligt er een maatschappelijke agenda voor. Althans, een eerste aanzet daartoe, want bij nadere bestudering is het niet meer dan een globaal concept. Een echte agenda met een duidelijke visie, beleidskaders en een concrete, werkbare aanpak en/of maatregelen is het nog niet. Zo ontbreek de visie, zoals het CDA al opmerkte, nog vrijwel volledig, evenals de gewenste samenhang tussen welzijn, wonen en zorg, alsook een effectieve, transparante organisatie.
Met zinnen als ‘Als mensen zorgen hebben, dan hoort dat bij het normale leven’, ‘Gelukkig kennen wij elkaar en zorgen wij voor onze kinderen, jongeren, familieleden, buren en naasten’ en ‘De eerste interventie moet de best denkbare interventie zijn’ is de inleidend niet meer dan een verzameling open deuren en goede bedoelingen.
Datzelfde geldt voor de uitgangspunten.
Wat betekent: “Om vast te stellen wat nodig is, doen wij aan waarheidsvinding?” Of “Beleid leidt tot resultaat in de uitvoering. Onze focus ligt daarom op de uitvoering. Daarbij doen wij lokaal wat kan en werken regionaal samen als het moet.” (Tenzij het om het bestuur zelf gaat, grapje)
Met de voorgestelde onderverdeling in thema’s en de structuur van feiten & cijfers; opgave; beleid; doelen; meten en aanpak, valt te leven, maar de keuzes en aanpak roepen veel vragen op. Veel zaken zijn bovendien nog niet uitgewerkt.
Leidt de constatering dat Oudewaterse jongeren langer in zorg blijven dan hun leeftijdsgenoten in de buurgemeenten bijvoorbeeld wel tot de conclusie, dat de zorg elders effectiever is? Dat is een redenering naar het voorbeeld van: de straat is nat, dus het regent. In werkelijkheid zijn er ook allerlei andere oorzaken denkbaar.
Er wordt ook geconstateerd dat er in Oudewater veel, dal wil zeggen meer dan landelijk gemiddeld, jongeren zijn. Met die ‘ontgroening’ valt het dus wel mee. Nu nog voldoende starterswoningen bouwen.

 

Schijnbewegingen
Tal van andere gedefinieerde opgaven en goede voornemens hebben een hoog ‘geen gezeik, iedereen rijk’- gehalte. Wat te denken van: alle inwoners hebben een gezonde leefstijl en alle kinderen en jongeren kunnen in Oudewater gezond en veilig opgroeien. Maar afijn, het begint met ambitie. Maar daar horen dan wel concrete maatregelen bij, in plaats van vage toezeggingen en schijnbewegingen als:
Sport bevorderen – sportbeleid in ontwikkeling
Aanpak alcohol en drugs – gaan we het met u over hebben
Thuishuisconcept – het college is bereid zich hierover te laten informeren
Schuldhulpverlening – er komt een plan van aanpak
Relatie wonen & zorg – die vindt u op een andere plaats
Samenwerking met maatschappelijke partners – niet of nauwelijks uitgewerkt
Ook over het afgesproken Huis van de Stad niet meer dan de toezegging dat er een onderzoek komt naar de mogelijkheid… Tsja, dat schiet lekker op.
Ook de dringend gewenste welzijnscoördinator met een eigen potje wordt node gemist.

Verder kiest het college voor een actievere en grotere rol van het Stadsteam. De Wakkere Geelbuik niet. Wat ons betreft concentreert het team zich op het stimuleren en coördineren van samenwerking tussen de zorgaanbieders en bestaande en nieuwe maatschappelijke partners.

Over het taalgebruik heb ik het al vaker gehad. Het moet en kan duidelijker en begrijpelijker.
Het college zegt het daarmee eens te zijn. Ik ben benieuwd. Het blijkt nog nergens uit.

 

Raad aan zet

Kortom, er moet nog heel veel gebeuren, voordat er een echte maatschappelijke agenda is, zowel t.a.v. van het beleid (visie, kaders) als ten aanzien van de vertaling van dat beleid naar de uitvoering (maatregelen, voorzieningen en organisatie).
Ik ben blij met de aanzet, maar het is vroeg voor besluitvorming, omdat het college bij de beleidsontwikkeling en uitvoering niet zonder duidelijke kaders van de raad kan. En ook omdat de beantwoording van het college op de gestelde nogal afwerend is, soms zelf zelfgenoegzaam.
Prima om de uitvoering van de agenda te claimen, maar eerst moet de raad zijn werk kunnen doen.
Mijn voorstel is daarom om het concept eerst zorgvuldig uit te werken met de zorgaanbieders en de maatschappelijke partners, zodat we weten wat we willen en wat we daarvoor gaan doen. De Wakkere Geelbuik denkt graag mee.
Ik heb, door schade en schande wijs geworden, bewust gekozen voor een vriendelijk verzoek in plaats van een motie.
Dank voor uw aandacht.

 

 

Nieuws: gemeentelijke tekstschrijver

Zojuist geïnterviewd door een journaliste van het Nederlands Dagblad over het inhuren van een freelance journalist/tekstschrijver, die in opdracht van de gemeente neutrale berichtgeving gaat verzorgen over raads- en foravergaderingen en belangrijke publieksbijeenkomsten.
Uitgelegd dat het gemeentebestuur het belangrijk vindt, dat de inwoners van Oudewater weten wat er speelt in het stadhuis, omdat het over hen gaat en omdat het bestuur hen bij het reilen en zeilen van de stad wil betrekken.
En omdat het gemeentebestuur vindt, dat de nieuwsvoorziening van de lokale en regionale media te kort schiet. Vooral als gevolg van de verschraling van de pers. En ook door de kwaliteit van de berichtgeving in, met name, de lokale pers: onvolledig en meestal sterk gekleurd.
Ook toegelicht dat het initiatief de persvrijheid op geen enkele wijze aantast. De journalisten kunnen gewoon hun werk blijven doen, de gemeentelijke tekstschrijver het zijne/haar, in opdracht van de gemeente. De verslagen worden herkenbaar en tegen betaling gepubliceerd op de gemeentelijke informatiepagina. Zoals de gemeente ook persberichten verspreidt over allerlei zaken. Die overigens vaak één op één en ongecheckt worden gepubliceerd en verspreid door de media. Foei!
Van vrije nieuwsgaring is dus geen sprake, van concurrentie evenmin.
Ten slotte heb ik vraagtekens geplaatst bij de mijns inziens misplaatste en aanmatigende opstelling van de redactrice van De IJsselbode. Alsof de pers het alleenrecht heeft op het informeren van de burger. Hoezo persvrijheid?
Ik heb het betiteld als omgekeerde censuur.
De verslaggeefster van het Nederlands Dagblad begreep meteen hoe de vork in de steel zit. Nu de verongelijkte redactrice en de verbolgen politici nog.

 

Nieuws: nieuwe brug of knooppunt?

De gemeenteraad besloot onlangs om de Wilhelmina van Pruisenbrug in Hekendorp te vernieuwen. De fiets-/voetgangersbrug is volgens de deskundigen aan het eind van haar latijn. Het college stelt voor om de houten ophaalbrug te vervangen door een stalen exemplaar met één klep, een val in vaktaal. Geraamde kosten: 8,5 ton. De Wakkere Geelbuik pleitte tijdens de raadsvergadering voor een bredere benadering, waarbij niet alleen gekeken wordt naar de brug, maar ook naar andere aspecten zoals (water)recreatie, cultuurhistorie en de ontsluiting en bereikbaarheid van het dorp. Te denken valt aan voorzieningen voor de pleziervaart (aanlegplaatsen, een overstappunt voor kano's e.d.), een bezoekerscentrum in de voormalige sluiswachterswoning en een parkeerplaats op de zuidelijke IJsseloever om de parkeerdruk in het dorp te verminderen en de bereikbaarheid te verbeteren. De presentatie van De Wakkere Geelbuik oogstte alom waardering, maar... werd vervolgens afgedaan als mosterd aan de maaltijd. De vernieuwing van de brug start immers al in het najaar van 2019....

Oorwassing of veer?

In de IJsselbode van 12 februari doet verslaggeefster Trudie Scherpenzeel de kritiek van het CDA, de Onafhankelijken en de Wakkere Geelbuik op het beeldkwaliteitsplan voor de ontwikkeling van het Oranje Bolwerck af in de trant van 'nooit tevreden', 'betweterij' en 'spijkers op laag water zoeken'. De motivering van de ingediende moties en amendementen laat zij voor het gemak buiten beschouwing. Haar mening is natuurlijk veel belangrijker. Geïnteresseerden kunnen de overwegingen van de motie en het amendement van de Wakkere Geelbuik op de website lezen: dewakkeregeelbuik.nl (onder moties). Wethouder Bob Duindam daarentegen krijgt een groot compliment van de verslaggeefster. Dankzij zijn ijver en inzicht kwam het helemaal goed en ligt er een goed plan voor het evenemententerrein, vindt Trudie. Als zij zich echt in het 'dossier' verdiept had, had zijn beter kunnen of beter, moeten weten. De wethouder van VVD&D66 heeft er namens het college een behoorlijk potje van gemaakt. Voor degenen die willen weten hoe het echt zit, heb ik de belangrijkste blunders op een rij gezet:

1. negeren van de prestatieafspraken met Woningraat, waarin afgesproken is dat bij nieuwbouwprojecten minimaal 30% sociale huurwoningen worden gerealiseerd (dus geen 0 sociale huur);

2. negeren van gemeentelijke Welstandsnota, waarin vastgelegd is dat in de binnenstad de bouwhoogte max 2 lagen plus een kap bedraagt (dus geen 3 plus een kap!);

3. onderhandse afspraken met 1 projectontwikkelaar over ontwikkeling van locatie ipv openbare aanbesteding (ook wel vriendjespolitiek genoemd);

4. niet nakomen van toezegging aan raad om concept koop-/verkoopovereenkomst tegelijk met beeldkwaliteitsplan ter goedkeuring voor te leggen aan gemeenteraad (bestuurlijke doodzonde);

5. verzuimen te melden aan gemeenteraad, dat de boekwaarde van de grond reeds enkele jaren geleden al afgeboekt is (Diezelfde boekwaarde gold in de aanloop van de bespreking van het beeldkwaliteitsplan als argument om exclusief zaken te doen met één ontwikkelaar, omdat de gemeente het geld hard nodig had en Woningraat niet bereid zou zijn de verkoopprijs te betalen. Vijf goede redenen om de wethouder op zijn minst eens flink de oren te wassen in plaats van een veer op zijn hoed te steken. Maar daar heeft de verslaggeefster kennelijk geen boodschap aan. De Oudewaterse gemeenschap betaalt de rekening, in de vorm van minder betaalbare woningen dan mogelijk en/of een te lage verkoopprijs. De projectontwikkelaar moet er immers ook wat aan verdienen!